گزاره گرايي در نمايشنامه هاي حوزه ي ادبيات پايداري (با تمركز بر نمايشنامه ي پچپچه هاي پشت خط نبرد از عليرضا نادري)

مقاله ي حاضر تلاش دارد از حيث گزاره گرايي به بررسي نمايشنامه ي پچپچه هاي پشت خط نبرد،بپردازد و از اين رهگذر به شناخت تازه اي از نمايشنامه هايي دست يابد كه جنگ مضمون اصلي آن هاست. نمونه ي منتخب، به آن دسته درام هاي جنگي تعلق دارد كه گرچه گفتمان حاكم بر ادبيات مقاومت در آ ن ها جاري است، بااين حال به جاي پرداختن به ابعاد حماسي جنگ -شامل قهرمان سازي- جنگ را دستاويزي براي مطرح نمودن پيامدهاي آن قرار مي-دهند. در اين اثر دفاع از خويش در برابر تجاوز بيگانه، يك الزام اخلاقي معرفي مي شود اما بافت اثر به گونه اي است كه پرداختن به تبعات جنگ و تأثير آن بر نسل جنگ و نسل هاي آتي در رأس قرار مي گيرد، به علاوه بيان صدمات جنگ از زبان افرادي كه خود در محيط جنگ به-سر مي برند، از جمله ويژگي هايي است كه اين نمايشنامه را در نوع خود به اثري بديع بدل مي كند. بيان ابعاد ناسازگار رواني و محيطي در فضايي سرشار از تناقض، اين وجهي گزاره گرا به اين نمايشنامه مي بخشد.هدف مقاله نشان دادن اين نكته است كه جنگ به خودي خود مضموني قابل توسعه است و به سبب ماهيت پرتنش و پيچيده اي كه دارد مي تواند به خلق آثاري بينجامد كه به گونه ها و سبكهاي ادبي مختلفي تعلق دارند، و اين خود گامي در جهت غنا بخشيدن به نمايشنامه هاي حوزه ي ادبيات پايداري خواهد بود. دراينجا ظرفيت هاي بن-مايه ي جنگ در توليد و توسعه ي آثاري گزاره گرا دنبال مي شود. نتايج تحقيق نشان مي دهند مي توان با بهر ه گيري از مضمون جنگ، شناخت آن و طرح ابعاد پيچيده ي آن، شاهد شكل-گيري آثار نمايشي غني تري در حوزه ي ادبيات پايداري بود.