بررسي بازتاب اساطير ميهني-مذهبي در شعر دفاع مقدس(باتاكيد بر اشعارنصرالله مرداني و مشفق كاشاني)

شعر دفاع مقدس همراه با حس مقاومت و مبارزه در اولين روزهاي جنگ متولد شد و تا آخر جنگ نيز همراه مردم ماند. بعد از جنگ نيز نه تنها از بين نرفت بلكه شكوفاتر شد و در ابعاد ديگر ادامه پيدا كرد. شعري كه حاصل ايمان شاعران انقلابي و متعهد بود و بيشتر با الهام از واقعه عاشورا، چهره هاي مبارز صدر اسلام ، شخصيت ها و اساطير ملي، آيات و روايات و سخنان بزرگان دين و فرهنگ ملي سروده شد و در هر دوره اي بيان كننده مضامين خاص آن دوره است. اشعاري كه در روزهاي نخست سروده مي شدند، هدفشان تهييج و برانگيزانندگي مردم بود و اگر چه از انسجام كافي برخوردار نبودند ولي صادقانه سروده مي شدند؛ به همين دليل بر دل مردم مي نشستند؛ اين اشعار در دوره هاي بعد رفته رفته محكم تر و منسجم تر شدند و داراي مفاهيم با ارزش گرديدند. در اين مقاله بازتاب شخصيت هاي اسطوره اي ملي ، ميهني و مذهبي در اشعار دو تن از شاعران برجسته و صاحب سبك انقلاب و دفاع مقدس، يعني مرحوم نصرالله مرداني و مشفق كاشاني،بررسي شده است.نصرالله مرداني، براي نشان دادن دلاوري رزمندگان از اسطوره بهره مي گيرد. در اشعار مرداني شاهد حضور اسطوره هاي ملي و ديني هستيم ؛در برخي از اشعار او حضور اسطوره هاي ملي را در جاي جاي اشعار او مي بينيم. از ميان اسطوره هاي به كار گرفته شده توسط «مرداني» در اشعار دفاع مقدس، توجه به اسطوره هابيل و قابيل، بيش از ديگر اسطوره ها مي-باشد.مشفق كاشاني نيز براي تصوير آفريني به اسطوره توجه داشته است. توجه او به اسطوره هاي ديني بيش از ديگر اسطوره ها است و از ميان اين اساطير نيز توجه او بيشتر به شخصيت «موسي» بوده است.