جلوه هاي ادبيات دفاع مقدس در اشعار قيصر امين پور

امين پور شاعري است آگاه و متعهد، بر آمده از خطه ي گرم جنوب كه ويراني شهر دزفول را ديده و جنگ را نيز از نزديك حس و تجربه كرده است. تأثيرمحيط جنگ زده زندگي قيصر، تجربه حضور در جبهه و تعهد اجتماعي او در واكنش به مهم ترين موضوع جامعه موجب شد تا او هنرش را در خدمت انقلاب و ادبيات پايداري قرار دهد. او در نخستين تلاش هاي خود با شعر انقلاب و جنگ، قدم به عرصه ي بي انتهاي شعر مي گذارد، و با دو مجموعه شعر حضور خود را در اين عرصه تداوم مي بخشد. نخستين دفتر، مجموعه اي است از دو بيتي ها و رباعي ها تحت عنوان« در كوچه ي آفتاب» و ديگري مجموعه اي از شعرهاي نيمايي، غزل و مثنوي به نام «تنفس صبح» كه دو مجموعه هر دو در يك سال(1363) و با فاصله اي چند ماهه منتشر شدند و از همان آغاز نيز توجه شاعران و شعر دوستان را به خود جلب كردند. بنابراين محورهاي اصلي مقاله با توجه شاخص هاي ادبيات پايداري عبارت است از: ارج نهادن به سرزمين ، عنصر عاطفه در شعر جنگ،تغيير زبان شعاري به زبان توصيفي وروايي،تركيبات زباني در شعر جنگ ،بيان رشادت در شعر جنگ- تلفيق نمادهاي ملي با نمادهاي ديني ومذهبي. نگارنده در اين مقاله تلاش كرده است تا جلوه هايي از ادبيات پايداري را در اشعارامين پور، با ارائه نمونه هاي شعري از مجموعه ي آثار اين شاعر بررسي و تحليل نمايد.