بررسي و تحليل رمان «آتش به اختيار» اثر محمدرضا بايرامي

رمان «آتش به اختيار» اثر محمدرضا بايرامي، يكي از داستان هاي موفّق و تأثيرگذار در حوزۀ ادبيات داستاني پس از انقلاب اسلامي است كه به دلايل مختلف، از اقبال چشمگيري برخوردار بوده است. اين رمان، يكي از نقاط عطف و بزنگاه هاي هشت سال دفاع مقدّس را به تصوير كشده است. اين جستار به منظور معرّفي بيش تر نويسنده به جامعۀ ادبي و ارايۀ الگويي موفق از آثار داستاني در حوزۀ ادبيات پايداري، ويژگي هاي برجستۀ رمان «آتش به اختيار» را مورد مطالعه و تحليل قرار داده است. تقابل سنّت و مدرنيته، پيوند گذشته و حال، رجعت به گذشته، بازگشت به كودكي و طبيعت و فضاي روستا، بازتاب فرهنگ عامه در داستان، آشنايي زدايي در زبان و عناصر داستان، از مشخّصه هاي قابل تأمل در اين رمان است. حاصل سخن اين كه، اين نويسندۀ توانمند با تلفيق روش هاي گوناگون و بهره گيري از ذهن خلاق و سيال خويش توانسته است از كثرت رويه ، به وحدتي در خور دست يابد و سبكي خاص در داستان نويسي داشته باشد كه در بومي نويسي ايشان تبلور يافته است.