بررسي بن مايه هاي اجتماعي ادبيات پايداري در اشعار عباس باقري

The study of social motif of resistance literature at Abbas Bagheri Poem

ادبيّات، نه تنها نماد و نمود جامعه است؛ كه جامعه را نيز به جنبش و جوشش مي‌گمارد وگاه با جامعة خود به مبارزه برخاسته؛ مي‌كوشد آن را دگرگون سازد. بخش وسيعي از آنچه در ادبيّات فارسي بازتابيده است؛ پايداري شاعران و نويسندگان در برابر مهاجمان به حقوق ملّي، انساني و نهادهاي فرهنگي است. ادبيات پايداري گونه اي از ادبيات است كه مقاومت و نبرد ملّت ها در برابر تجاوز دشمنان داخلي يا خارجي به حقوق و ارزش هايشان را بازگو مي كند و بيانگر دردها و رنج هايي است كه در برهه اي از تاريخ بر ملتي تحميل شده است. در حقيقت ادبيات پايداري به هرگونه تلاش و كوششي كه در راه مبارزه با ظلم صورت پذيرد، گفته مي شود. عباس باقري از جمله شاعران معاصر كشورمان در حوزۀ ادبيات پايداري است. اشعار وي بيشتر در قالب هاي آزاد و شعر نو مي باشد و مضمون اشعار ايشان برگرفته از اجتماع، اقليم و به نوعي دردهاي مشترك انساني است. در اين پژوهش كه با هدف شناخت هرچه بهتر ويژگي هاي شعر پايداري كشورمان صورت رفته است، تلاش شده تا به شيوة توصيفي تحليلي مجموعة اشعار عباس باقري از منظر بن مايه هاي اجتماعي ادبيات پايداري بررسي شود. نتيجة اين پژوهش نشان از آن دارد كه عباس باقري توجه ويژه اي به وطن دوستي و مضامين مربوط به آن نشان داده است.