بررسي عملكرد تزريق بيكاري در مديريت دماي پردازنده

براساس تحقيقات اخير، افزايش دما روي ويژگيهايي همچون قابليت اطمينان سيستم، كارايي، هزينه‌ي نگهداري و طول عمر پردازنده تاثير منفي دارد. از اين رو، در بسياري از تحقيقات سعي شده است تا با مديريت پوياي دما اين اثرات منفي را كاهش دهند. در برخي از اين كارها، از تكنيك تزريق بيكاري به پردازنده به عنوان مكانيزمي براي خنك‌سازي پردازنده استفاده شده است. تزريق بيكاري با توقف اجراي باركاري در بازه‌هاي كوتاهي از زمان، امكان خنك‌سازي موثرتري را به پردازنده مي‌دهد. با اين وجود، تزريق بيكاري موجب تخريب كارايي شده و زمان اجراي برنامه را افزايش مي‌دهد. در اين پژوهش ما به مطالعه تقابل ميان ميزان بهبود دما با جريمه كارايي در استفاده از تكنيك تزريق بيكاري مي‌پردازيم. براي اين امر، ما دو دسته آزمايش را ابداع كرديم. در آزمايش اول، ميزان بهبود دما با تزريق مقادير متفاوتي از بيكاري در حين اجراي يك بار كاري سنجيده شد. همچنين، در آزمايش دوم نحوه توزيع موثر مدت بيكاري در طول زمان اجرا بررسي شد. آزمايشهاي صورت گرفته، بر بستر سيستم عامل لينوكس صورت گرفته و از ضرب ماتريس ساده به عنوان بار كاري استفاده شده است. نتايج حاصل از اين تحقيق مي‌تواند در بهبود مديريت دماي پردازنده‌‍‌ها با استفاده از تكنيك تزريق بيكاري موثر باشد.