شماره ركورد كنفرانس :
4269
عنوان مقاله :
امكان‌سنجي قابليت پياده‌مداري شبكه معابر بر اساس ساختار فضايي و با استفاده از تحليل‌هاي ساختاري و روش TOPSIS ؛ نمونه موردي ناحيه 3 منطقه 6 تهران
پديدآورندگان :
رمضاني حميد Ramezani_hr@ymail.com دانشگاه آزاد اسلامي , رفيعيان مجتبي mrafiyan@gmail.com دانشگاه تربيت مدرس
كليدواژه :
پياده‌مداري , حركت , پياده , ساختارفضايي , پيكره‌بندي , كاربري , نفوذ‌پذيري , زيرساخت
عنوان كنفرانس :
هشتمين جشنواره بين المللي برترين هاي پژوهش و نو آوري و دومين كنفرانس علمي مديريت شهري، جايزه جهاني تهران
چكيده فارسي :
حركت سريع يكي از بنيادهاي شهرنشيني و تمدن معاصر است. با ورود اتومبيل به صحنه، حركت سريع در فضا ابعادي جديد يافت و ساختار شهرها را به‌صورتي بي‌سابقه تغيير داد. اين تغيير، رفته‌رفته خود به معضل تبديل شد و با خود انواع مشكلاتي چون مانند آلودگي‌هاي زيست محيطي، ترافيك، ناامني، افزايش آمار تصادفات درون شهري و آسيب‌هاي جاني و مالي ، انحطاط مراكز تاريخي شهرها، افت كيفيت فضاهاي شهري، بي‌عدالتي در نتيجه عدم دسترسي برابر به خدمات ، تسهيلات و ... را به همراه داشت. اولويت دادن بيش از حد به اتومبيل باعث شد تا انسان پياده در شهرها ناديده گرفته شود و در نتيجه آن، حضور انسان در شهر با مشكل مواجه شود. لذا در دهه‌هاي اخير پياده مورد توجه برنامه‌ريزان، طراحان و مديران شهري قرار گرفته و طرح‌ها و پروژه‌هاي فراواني در اين راستا انجام شده است.
حركت پياده همواره از عوامل مختلفي چون اقليم، كيفيات محيط، ساختار فضايي، ويژگي‌هاي اجتماعي، اقتصادي و ... تاثير مي‌پذيرد. اين مقاله به دنبال ارائه يك روش جهت سنجش ميزان‌پياده‌مداري معابر است؛ لذا ساختار فضايي را به عنوان يكي از عوامل موثر در ميزان حجم تردد حركت پياده، انتخاب كرده است. اين مقاله با بررسي نظريه‌ها، رويكردها و پژوهش‌ها و مطالعات كاربردي، مهمترين عوامل موثر بر حركت پياده در حوزه ساختار فضايي را شناسايي و مورد تحليل قرارداده است. اين عوامل در قالب معيار و زير معيار عبارتند از: پيكره‌بندي فضايي(هم‌پيوندي، اتصال و انتخاب)، كاربري(اختلاط كاربري و تراكم مكاني كاربري‌هاي جاذب) و نفوذ‌پذير معابر( متوسط طول بلوك و تعداد تقاطع در واحد 100 متر) .
فرآيند پژوهش بدين صورت است كه پس بررسي چارچوب نظري و تدوين عوامل موثر بر حركت پياده، تاثير هر يك از عوامل فوق در معابر منتخب سنجيده مي‌شود. پيكره‌بندي فضايي با روش Space Syntax و نرم افزار DepthMap بررسي شده و درجه هم‌پيوندي، اتصال و انتخاب معابر منتخب تعيين مي‌شود. همچنين درجه اختلاط كاربري معابر با ضريب آنتروپي و تراكم مكاني كاربري‌هاي جاذب با روش TOPSIS سنجيده تعيين شده و نفوذ‌پذيري معابر نيز توسط متوسط طول بلوك و تعداد تقاطع در واحد 100 متر محاسبه مي‌شود. پس از تعيين امتياز هر معبر نسبت به هر يك از شاخص‌ها، با استفاده از روش TOPSIS ، معابر بر اساس ظرفيت‌هاي ساختاري خود، اولويت‌بندي شده و بهترين(بهينه‌ترين) معبر از نظر ظرفيت پياده مداري(با توجه به شاخص‌هاي تحقيق) شناسايي مي‌شود.
