راهبردهاي ارتقاء اخلاق شهروندي در شهر تهران

پژوهشي در اين تحقيق شناسايي و بررسي ميزان تاثير متغيرهايي بوده است كه امكان دستكاري و تغيير وضعيت آن‌ها براي مديران شهري فراهم بوده است. در همين راستا، استراتژي اين پژوهش به جاي انجام پيمايش كلي در سطح شهر و سنجش كلي ميزان پايبندي شهروندان تهراني به اصول و ارزش‌هاي اخلاق شهروندي و عوامل فردي موثر بر آن، به صورت مقايسه‌اي و معطوف به سنجش ميزان تاثير دو متغير ميزان فضاي ارتباطي در محله‌ي مورد سكونت و ميزان تعامل و همزيستي با ديگري ناشناس بر روي ميزان پايبندي به اخلاق شهروندي سامان داده شده است تا بر مبناي يافته‌هاي حاصله، راهبردهاي عملياتي و قابل اجرا براي مديران شهري ارائه شود. همچنين مفهوم اخلاق شهروندي در ارتباط مستقيم با مسائل زندگي در كلان‌شهر شاخص‌سازي شده و نگرش‌ها و رفتار زيست‌محيطي، نگرش و رفتار ترافيكي و حساسيت و مشاركت در امور محله و شهر به عنوان ابعاد سه گانه‌ي اين مفهوم در نظر گرفته شد. سپس دو محله‌ي نازي‌آباد و خاني‌آباد نو جنوبي به عنوان محلات مورد بررسي انتخاب شدند. از هر يك از دو محله‌ي مورد بررسي تعداد 200 پرسش‌نامه به شيوه‌ي نمونه‌گيري سهميه‌اي تكميل شده و در نهايت داده‌هاي به دست آمده از 380 پرسش‌نامه با استفاده از نرم‌افزار spss مورد تجزيه و تحليل قرار گرفته است. بر مبناي يافته‌هاي به دست‌آمده، از ميان دو متغير رقيب، تاثير متغير ميزان تعامل و همزيستي با ديگري ناشناس بر متغير اخلاق شهروندي مورد تاييد قرار گرفت و در مقابل تاثير ميزان فضاي ارتباطي بر ميزان پايبندي به اخلاق شهروندي مورد تاييد شواهد تجربي قرار نگرفت. با توجه به اين نتايج، محور اصلي راهبردهاي پيشنهادي، در نظر گرفتن تسهيلاتي در دريافت خدمات مختلف ارائه شده از سوي شهرداري تهران به گروه‌ها به جاي محوريت ارائه‌ي خدمات به افراد بوده است.