برهمكنش فرهنگ هاي پيش از تاريخ دشت سرخس و جنوب غرب تركمنستان

تاكنون پژوهش هاي اندكي براي شناخت آثار دوره هاي پيش از تاريخ خراسان انجام شده و بيشتر اين تحقيقات در حوزه جغرافيايي شمال غرب و جنوب غرب ايران بوده است.از سويي ديگر تاكنون هيچ گونه كاوش و لايه نگاري به صورت هدفمند و علمي در دشت سرخس انجام نشده است و يافته هاي بدست آمده از سطح محوطه ها كه بر اساس بررسي ميداني صورت گرفته آن قدر فقير و ناچيز است كه امكان تشخيص دوره هاي فرهنگي پيش از تاريخ يك محل بسيار مشكل است و اين موضوع باعث شده كه انجام پژوهش هاي تطبيقي بين آثار تاريخي پيش از تاريخ شمال شرق خراسان و جنوب تركمنستان با مشكل رو برو شود. سرخس،درخراسان رضوي، به دليل داشتن منابع طبيعي مناسب مانند كشف رود، تجن و هريرود واقليم نسبتا مساعد زيستگاه مناسبي براي شكل گيري اجتماعات مختلف انساني بودهو ازاين رو بهترين منطقهبراي فعاليتهاي باستان شناسي است.با عنايت به كشف تعدادقابل توجهي آثارفرهنگي ازدوران پيش ازتاريخ در اين دشت و نيز همجوار بودن آنبا تركمنستان از نظر محيط زيست و جغرافيايي،به نظر مي رسد كه بعضي سنت هاي فرهنگي جنوب غربتركمنستانطي دوره-هاي پيش ازتاريخ دردشت سرخس رواج داشته و احتمالاً اين دشت رابط بين جنوب تركمنستان وشمال شرق ايران بوده و سنت سفالگري آن متاثر از سنت هاي سفالگري جنوب غرب تركمنستان است. هدف پژوهش بر اساس بر همكنش فرهنگ هاي جنوب غرب تركمنستان خصوصا فرهنگ شاخص نمازگاه بر محوطه هاي دشت سرخس به عنوان منطقه اي بينابين فلات ايران و آسياي مركزي مي باشد كهكوشش شده با استفاده از نتايج به دست آمده از شيوه پيمايش گزينشي و تهيه شناسنامه ثبت مكاني محل هاي باستاني سرخس و نمونه برداري آثار مادي از محوطه ها به اين هدف برسد و از مهمترين نتايج آن وجود محل و استقرارگاه هايي از دوران پارينه سنگي تا حال حاضر مي باشد.