بررسي نقوش حيواني سفالينه هاي شهر سوخته

سيستان نام سرزميني وسيع در جنوب شرقي فلات ايران است. درياچه هامون و رودخانه هيرمند عامل مهمي در شكل گيري تمدن هاي باستاني در اين منطقه محسوب ميشود. كاوش هاي باستان شناسي نشان مي دهد كه تا سده هجدهم ميلادي سيستان محل استقرار انسانهاي زيادي بوده و شهرسوخته يكي از نمادهاي مهم شهرنشيني و تمدن در پيش از تاريخ آن مي باشد. آثار مكشوفه شهرسوخته مويد اين است كه اين شهر مهم ترين مركز استقرار و در حقيقت مركز اجتماعي ، سياسي، اقتصادي و فرهنگي تمام منطقه طي هزاره سوم پيش از ميلاد بوده است كه با بررسي آثار آن ميتوان سير تحول علوم و فنون مختلف در فلات ايران را مشاهده كرد. سفالهاي نخودي، خاكستري، قرمز و چند رنگ بدست آمده از اين محوطه باستاني مذين به نقوشي است كه در اين مقاله به تحليل محتوايي و نمادين، و نقش ارتباطات گسترده با مناطق همجواردر شكل گيري اين نقوش پرداخته شود. نقش مايه هاي ظروف سفالين مكشوفه از شهر سوخته به سه دسته كه هر كدام سهمي برابر با: هندسي 7/93، نقوش حيواني 4/3، گياهي 2 درصد را دارند كه در اين ميان نقوش حيواني رتبه دوم از ميان ساير نقوش را داراست. اين نقوش متاثر از محيط زيست منطقه و ارتباط با ساير تمدن هاي منطقه شكل گرفته اند. اين نقش مايه ها را حيواناتي چون بزكوهي، گوزن، گورخر، پرنده(نوع ان مشخص نيست)، ماهي، مار و پروانه در بر ميگيرد. ايجاد توهم حركت در نقوش ايستا و منفعل بودن برخي از اين نقوش را ميتوان از مهم ترين ويژگي هاي نقوش حيواني برشمرد. در اين مقاله به بررسي محتوايي نقوش بر اساس جامعه آماري پرداخته شده است.