تاثير تحولات مذهبي در آيين تدفين عصر ايلخاني (غازان و الجايتو)

از دير باز انسانها در مواجه با رخدادهاي طبيعي و زيستي خود روش ها و آداب مختلفي را به كار مي گرفتند كه نشآت گرفته از باورها و اعتقادات آنها بود. از جمله اين رفتارهاي متغيير در طول تاريخ بشر، نحوه تدفين و آداب مرتبط به آن بوده است.گاه اين آداب و رسوم خاص يك منطقه و گاه با ورود كوچگران و يا مهاجمان به منطقه اي وارد مي شود. بررسي چگونگي شكل گيري ريشه هاي آن مي تواند به نوعي مارا به شناخت بهتر آداب و رسوم هر حكومتي و يا هر قومي در مقطع خاصي از تاريخ يك كشور نائل آورد. با ورود ايلخانان مغول به ايران؛ خواه ناخواه آداب و رسوم مردم كهن ايران دست خوش تغييرات و آغشته به رسومات ميهمانان جديد فلات ايران مي شد.مغولان كه تا پيش از تشكيل حكومت ايلخاني آداب و رسوم طايفه¬اي خود را حفظ كرده بودند؛ حال با به اوج رسيدن حكومتشان در ايران و پذيرش اسلام مي بايست دچار تغييراتي در نوع معيشت،آداب اجتماعي و رسوم بشوند. سوال اصلي در اين پژوهش اين است كه تاثير تحولات مذهبي دوران غازان خان و جانشينش اولجايتو به عنوان آغازگران تحولات شيعي در عصر ايلخاني در آيين هاي تدفين به چه ميزان بوده است. اين پژوهش پس از بيان آداب و رسوم عزاداري و تدفين ايلخانان، به صورت خاص نگاهي بر تحول آنها پس از گرايشات شيعي خواهد داشت؛ كه در اين ميان با استفاده از متون تاريخي و مدارك فرهنگي موجود، به معرفي و ريشه يابي اين آداب و سنن مرسوم عصر ايلخاني، در آيين هاي تدفين و عزاداري خواهد پرداخت.