بررسي مديريت منظر شهري با رويكرد پايداري محلات (نمونه موردي: شهر اصفهان)

امروزه منظر شهري به مثابه يك پايگاه نظري جديد در مديريت و برنامه ريزي شهري مطرح است. از سوي ديگر مباحث مرتبط با پايداري نيز آموزه هاي مهمي در ارتباط با مديريت محلات در شهر دارند. ارتباط ميان اين دو پايگاه نظري و كاربرد آن در مديريت محلات شهر از اهداف اين پژوهش است. در اين تحقيق ابتدا مفاهيم منظر شهري مورد بررسي قرار گرفته و سپس مفهوم پايداري در محلات و رويكرد هاي نوين نسبت به آن طرح مي شود و در نهايت چگونگي برقراري ارتباط ميان منظر شهري با رويكرد پايداري ارائه مي شود. روش تحقيق در اين پژوهش توصيفي- تحليلي و پيمايشي است و از ابزار پرسشنامه محقق ساخته براي كسب نظر شهروندان استفاده شده است. جامعه آماري تحقيق را، كليه ساكنان شهر اصفهان تشكيل مي دهند، كه به صورت تصادفي با استفاده از فرمول كوكران 383 نمونه انتخاب شده است. براي تحليل داده‏ها از نرم افزار آماري SPSS21 استفاده شده است. نتايج آزمون ضريب همبستگي پيرسون نشان مي‏دهد كه بين ابعاد مديريت منظر شهري و پايداري محلات رابطه وجود دارد. همچنين نتايج آزمون فريدمن نشان دهنده اين است كه در بين ابعاد مديريت منظر شهري شاخص عملكردي بيشترين اهميت را در پايداري محلات دارد.