بررسي عملكرد دوده-سيليس و زئوليت بر دوام مخلوط‌هاي دو جزئي و سه جزئي بتن خودتراكم

با توجه به رشدروزافزون استفاده ازبتن در اجراي سازه هاي مختلف ، بحران انرژي و منابع طبيعي بيش از حد خود نمايي مي كند و همچنين اهميت مسأله حفظ محيط زيست بشر نيز قابل چشم پوشي نيست. در اينجا مفهوم توسعة پايدار بوجود مي آيد و استفادة بي رويه انرژي و منابع طبيعي را زير سؤال مي برد و لزوم بهينه سازي را در صنعت ساختمان آشكار مي سازد. بهينه سازي مصالح ساختماني از جمله بتن يكي از پايه هاي توسعة پايدار مي باشد. و اصول ابتدايي، آن بر صرفه جويي در برداشت از منابع طبيعي، صرفه جويي در مصرف انرژي، حفظ محيط زيست و به كارگيري ضايعات صنعتي و مواد مضر براي محيط زيست و ... استوار است. حجم مواد پودري مورد استفاده در بتن خودتراكم نسبت به ساير انواع بتن بيشتر است واين موضوع اهميت جنس مواد پودري مورد استفاده در اين بتن را پررنگ‌تر مي‌كند. مواد پودري مورد استفاده در اين بتن علاوه بر تأثير بر خواص پايداري بتن خودتراكم، تأثير قابل توجهي نيز بر خواص سخت شده بتن خواهد گذاشت. در اين تحقيق سعي شده ضمن بررسي تأثير استفاده از دوده سيليس و زئوليت در مخلوط‌هاي دو جزئي تأثير مواد ياد شده به صورت سه جزئي نيز بررسي شود و ضمن مقايسه نتايج، عملكرد مخلوط‌هاي سه جزئي نسبت به مخلوط‌هاي دو جزئي و مخلوط شاهد ( فاقد پوزولان ) مورد ارزيابي قرار گيرد. بدين منظور در مجموع 10 مخلوط با مقادير مختلف جايگزيني از هر يك از پودرهاي ياد شده استفاده شد و آزمايش‌هاي نفوذ تسريع شده يون‌كلر (RCPT) ، جذب آب ، مقاومت الكتريكي و آزمايش تصويربرداري الكتريكي بر روي نمونه‌ها انجام شد. نتايج حاكي از بهبود نتايج در آزمايش‌هاي دوام مخلوط‌هاي سه جزئي نسبت به مخلوط دو جزئي مي‌باشد.