تحليل فضايي ميزان برخورداري شهرستان­هاي استان اصفهان از شاخص­هاي فناوري اطلاعات و ارتباطات

Spatial Analysis of the Degree of Enjoyment of Cities in Isfahan Province from Indices of ICT

پژوهش حاضر با هدف تحليل فضايي نحوه برخورداري شهرستان هاي استان اصفهان از شاخص هاي فناوري اطلاعات و ارتباطات تدوين يافته است. نوع تحقيق با توجه به هدف؛ كاربردي- توسعه اي و از نظر ماهيت و روش از نوع «توصيفي، كمّي و تحليلي» است. جامعه آماري پژوهش را 23 شهرستان استان اصفهان تشكيل مي دهند. اطلاعات مورد نياز از سالنامه آماري و نتايج سرشماري عمومي نفوس و مسكن 1390 بدست آمده است كه از ميان متغيرهاي فناوري اطلاعات و ارتباطات، 20 شاخص انتخابي استخراج و با بهره گيري از مدل هاي كمّي تاپسيس به عنوان يك روش تصميم گيري چند شاخصه، ضريب پراكندگي و ... به رتبه بندي و تعيين ميزان اختلاف و نابرابري شهرستان ها از لحاظ شاخص هاي فناوري اطلاعات و ارتباطات پرداخته شده است. سپس با توجه به امتياز حاصل از تاپسيس، شهرستان هاي استان در پنج گروه (بسيار برخوردار- برخوردار- نيمه برخوردار- محروم و بسيار محروم) سطح بندي و جايگاه هر يك در ميزان برخورداري از شاخص-هاي مذكور مشخص گرديده است. يافته هاي پژوهش نشان دهنده آن است كه شهرستان هاي استان اصفهان در برخورداري از شاخص هاي فناوري اطلاعات و ارتباطات برابر نيستند و تفاوت آشكاري در ميزان درجه برخورداري ديده مي شود. از مجموع 23 شهرستان به جز شهرستان اصفهان كه در سطح بسيار برخوردار قرار دارد 43 /30 درصد در سطح برخوردار، 78/ 34 درصد نيمه برخوردار، 04/ 13 درصد محروم و 39/ 17 درصد در سطح بسيار محروم قرار دارند و نهايتاً با در نظر گرفتن گروه سطح بندي و جايگاه شهرستان ها به منظور كاهش نابرابري هاي فضايي و ايجاد تعادل ناحيه اي در توسعه فناوري اطلاعات و ارتباطات، شهرستان هاي استان اولويت بندي شده اند.