بررسي و مقايسه معيار هاي معماري پارامتريك با معماري سنتي اسلامي- ايراني

معماري پارامتريك كه چنديست داراي رونق فراوان در عرصه معماري شده است و همه ي ما آن را يك سبك نوين در معماري كه منشا آن كشور هاي غربي است مي دانيم ، آن چنان هم كه به نظر مي رسد با فرهنگ ما و معماري پيشينيان ما غريبه نيست..معماري پارامتريك فرآيندي بر مبناي انديشه الگـوريتمي است كه رابطه ي بين هدف و طراحي و پاسخ طراحي را تعريف مي كند . در فرآيند هاي طراحي سنتي متغير ها ( يا همان پارامتر ها ) بوسيله ي انسان و نه سيستم هاي پيشرفته بررسي و طراحي مي شده است .در ضمن اين را نبايد ناديده گرفت كه امروزه امكانات ارايه شده در مورد تكنولوژي معاصر و همكاري معمار با كامپيوتر باعث به وجود آمدن آزادي هاي جديد معمارانه شده است كه اين پيشرفت هاي تكنولوژيكي در ايجاد فرم هاي پويا و انعطاف پذير پارامتريك موثر بوده است . امروزه متاسفانه معماري سنتي ما رو به فراموشي رفته و معماران جوان ما بدون اين كه بدانند كه در واقع معماري گذشته ي ما نيز معيار ها و اصولي همانند و حتي پيشرفته تر از معماري امروز دنيا را دارد ، شيفته ي معماري هاي نوين امروز شده اند. در اين مقاله سعي شده است كه معيار ها و اصول اين دو سبك معماري بررسي شود و فصول مشترك آن ها در نهايت ارائه شود ، كه بتوان به شباهت هاي اين دو شيوه ي معماري پي برد. در اين مقاله با تحقيق از منابع كتابخانه اي ، مقالات و كتب معتبر و در دسترس فارسي و انگليسي از روش كيفي غير مسقيم به صورت تحليلي و تلفيقي استفاده شده است . براي نگارش اين پژوهش انگيزه ها و اهدافي نظير ضرورت شناخت معماري پارامتريك ، شناخت بيشتر و بهتر معماري اسلامي و همچنين تاثيرات متقابل اين دو روش بر يكديگر و ارائه ي نتايجي كه مقايسه اين دو روش را آسان سازد مطرح بود كه بتوان به راحتي اين دو شيوه را با يكديگر مقايسه نمود.