همدلي و هم زباني(انسجام اجتماعي و همبستگي)دولت و ملت و نقش آموزش و پرورش در بسط آن

در اين مقاله سعي مي شود كه رابطه آ-پ با انسجام وهمبستگي اجتماعي از منظر كاركرد گرايي مورد تحليل قرار گيرد بخصوص با تاكيد بر انديشه هاي اميل دوركيم، در نوشتار حاضر ابتدا به نقش دولتها در ايجاد انسجام وهمبستگي اجتماعي و سپس به اهداف معنوي و اجتماعي آ-پ در ايجاد انسجام وهمبستگي اجتماعي كه امروزه در سراسر جهان به ويژه در كشورهاي توسعه يافته به عنوان كار ويژه هاي جانبي يا اصلي آ-پ مطرح است اشاره مي شود و در ادامه نقش آ-پ در روند جامعه پذيري در قالب قواعد و مقامات اساسي از آداب و عادات و رفتار روزمره تا روشهاي علمي، اعطاي ارزشهاي مشروع، هويت ساز و ايجاد نقش اجتماعي، آموختن مهارتها و ايجاد زمينه براي جامعه پذيري سياسي، توضيح داده مي­شود سپس در ميان رابطه ميان آ-پ و نشانگان انسجام اجتماعي و عوامل پديد آورنده آن، و نيز عدم انسجام و آسيبهاي آن تفصيلاً بحث مي­شود، همچنين منطق كلي و پيش فرض هاي اساسي انسجام اجتماعي و روشهاي ايجاد آنها در نظام آ-پ مطالعه مي گردد وعوامل بوجود آورنده انسجام نيز ارائه مي گردد. در جوامع امروزي گوناگوني و ناهمگوني در سطح ملي كاملاً فراگير كه عمدتاً شامل ابعاد و انواعي چون ديني، مذهبي، قومي، زباني و فرهنگي مي­شود در اين صورت مي توان جامعه ايران را جامعه اي با بيشترين تنوع ممكن دانست اين مقاله در پي پردازش وپيشنهاد راهكارهايي به منظور همدلي و همزباني بين دولت و ملت در جامعه ايراني است.