بررسي رابطه مولفه هاي خوش بيني علمي با خودكارآمدي تحصيلي دانشجومعلمان پرديس امام سجاد(ع) بيرجند در سال تحصيلي 95-94

هدف از انجام اين پژوهش بررسي رابطه بين خوش بيني علمي و خود كارآمدي تحصيلي دانشجو معلمان دوره كارشناسي پرديس امام سجاد بيرجند(ع) در سال تحصيلي 95-94مي باشد. روش تحقيق مورد استفاده در اين پژوهش از نوع همبستگي است. جامعه آماري، شامل كليه دانشجويان رشته علوم تربيتي در سال تحصيلي95-94 مي باشد. تعيين حجم نمونه به صورت تصادفي انجام شده است. براي گرد آوري داده ها، از دو پرسش نامه خوش بيني علمي تي شان موران (2012) و خود كارآمدي تحصيلي موريس (2002) استفاده شد و رابطه بين خوش بيني علمي و خود كارآمدي دانشجويان محاسبه گرديد. هم چنين روايي پرسش نامه ها از طريق نظر خواهي از متخصصين به دست آمد و پايايي آن نيز از طريق آلفاي كرونباخ، بررسي شد. به منظور تجزيه و تحليل داده هاي به دست آمده، از روش آمارتوصيفي و استنباطي استفاده شد. دربخش آمار توصيفي از جدول ميانگين و انحراف معيار استفاده شد؛ و در بخش آمار استنباطي از روش هاي آماري همبستگي و پيرسون و تحليل رگرسيون استفاده شد.