پژوهش روايي، الگوي نوين توسعه حرفه اي دانشجو معلمان (چگونگي و چيستي پژوهش روايي)

پژوهش روايتي يك راهبرد پژوهشي است كه پژوهشگر به كمك آن زندگي افراد را مطالعه مي كند و از يك يا چند نفر مي خواهد كه داستانهاي زندگي خود را بيان كنند. سپس، اين اطلاعات توسط پژوهشگر به صورت روايت زماني بازگويي يا بازسازي مي شوند. در پايان روايت مورد نظر، پژوهشگر ديدگاههاي زندگي شركت كننده را با ديدگاههاي زندگي خود در قالب روايت جمعي (مشترك) تلفيق مي كند. وجه مشخص روايتها سازماندهي خطي رويدادهاست. مبناي روايتها اتصال پيدرپي و ظاهر شدن داستان در آنهاست. به بيان ديگر روايت‏ها داراي يك آغاز، مجموعهاي از كنشهاي مداخله كننده و به دنبال آن پاياني هستند كه منوط به كنشهاي قبلي حادث شده است. روايتها محصور كننده و انعكاس دهندهي اهميت روش شناختي و تاريخي ترتيب زماني كنش به شمار ميآيند. هر لحظهي تاريخي هم نتيجه‏ي فرايند قبلي است و هم شاخصي به سوي جهت مسير آينده‏ي آن است ازين رو ثبت روايتها به بيان داستاني، توسط آموزگاران تازه كار و نيز ثبت روايتها به بيان تجربه توسط آموزگاران باسابقه مي‏تواند از طرفي راهنماي دانشجو معلمان براي شروع حرفه معلمي‏شان و از طرفي، منبع با ارزشي از اطلاعات سازمان‏يافته جهت برنامه ريزي و سازماندهي امور توسط مسئولين ذيربط باشد. پژوهش پيش رو به روش كتابخانه‏اي و مروري سعي در بررسي اهميت و چگونگي، مراحل و روشهاي روايت پژوهي دارد كه در بخش‏بندي‏هايي به همين عنوان جمع‏آوري شده است؛ در پايان و در قسمت پيوست نيز به بيان يك نمونه روايت پرداخته شده است.