بررسي رابطه هوش معنوي و كيفيت زندگي كاري كاركنان آموزش و پرورش ناحيه6 مشهد

امروزه، با توجه به تغييرات شگفت انگيز محيطي كه شاهد رقابت بيش از پيش سازمانها در عرصه فناوري و قدرت هستيم،‌ اهميت توجه به منابع انساني بعنوان ثروت واقعي سازمانها،‌ بيشتر نمايان است. بهبود روابط انساني ميان كاركنان كه سبب تقويت ارتباطات و مشاركت بيشتر مي شود، محيط كار را تلطيف مي نمايد. اين بستر مناسب براي تقويت روابط سازنده در سازمان، باعث بوجود آمدن فضايي مطلوب و مناسب مي شود تا سازمان در تحقق اهداف خود، ياري شود. بي ترديد، يكي از عوامل موثر در اين راستا، معنويت در كار است كه با خلاقيت، صداقت، اعتماد و تعهد در محيط كار، پيوند مي خورد. حس معنا و داشتن ماموريت در زندگي، حس تقدس در زندگي، درك متعادل از ارزش ماده و متعهد به بهتر شدن دنيا از پيامدهاي ارزشمند معنويت است. ورود هوش معنوي به محيط كار و رسوخ و گسترش آن در وجود و منش كاركنان، به آنها اين توانايي را مي دهد تا چشم انداز و ديد يكسان تري در سازمان داشته باشند و به اين ترتيب زندگي كاري، آموزشي و شخصي آنها با دنياي معنويشان، پيوندي ناگسستني داشته باشد. لزوم توجه به كيفيت زندگي كاري در آموزش و پرورش ناحيه 6 مشهد كه نمايانگر نوعي فرهنگ سازماني و شيوه مديريت توام با آموزش و پرورش است، مي تواند احساس مالكيت، خودگرداني، مسئوليت و عزت نفس را توام نمايد تا اثر بخشي آموزش و پرورش در بالاترين حد خود، تشكيل شود. اين پژوهش، از نظر هدف كاربردي و از نظر روش آن يك مطالعه توصيفي(پيمايشي) بوده است كه رابطه هوش معنوي بر اساس مدل ديويد كلينگ(2008)، را در چهار بعد با كيفيت زندگي كاري كاركنان بر اساس مدل والتون(1974)، در هشت بعد مورد بررسي قرار داده است. حجم نمونه هر طبقه از جامعه آماري با استفاده از جدول كرجسي و مورگان انتخاب شده و تجزيه و تحليل داده ها با كمك excel و نرم افزار spss انجام شده است. نتايج حاصل از تحليل داده ها، حاكي از اثبات سوالات اصلي پژوهش است كه اثر كل بدست آمده از تحليل مسير و ضرايب استاندارد شده، نشان مي دهد كه رابطه معناداري بين تمامي ابعاد هوش معنوي و كيفيت زندگي كاري كاركنان آموزش و پرورش ناحيه 6 مشهد، وجود دارد.