بررسي نقش سلامت معنوي در ارتقاي ابتهاج زيستي: ارائه چاچوبي مفهومي از نتايج

معنويت مجموعه صفات و اعمالي است كه شور و جاذبه قوي و در عين حال منطقي و صحيح را در انسان بوجود مي آورد و وجه تمايز انسان با ساير موجودات ديگر است. اصطلاح سلامت معنوي به بهزيستي شخصي فرد و ارتباط با خداي او تأكيد دارد. يكي از جنبه هاي سلامت جسمي، رواني و عاطفي و اجتماعي كه لازمۀ زندگي هر انسان مي باشد، سلامت معنوي است. دين و مذهب از لوازم ضروري جهت ارتقاي سلامتي است. غايت نهايي دين، رسيدن انسان به كمال، آرامش و سلامتي است. اين مقاله با هدف بررسي نتايج پژوهش هاي انجام شده در زمينه سلامت معنوي صورت گرفت. اين مقاله از نوع توصيفي تحليلي بوده است. در اين راستا عوامل تاثير گذار و تاثير پذير در سلامت معنوي شناسايي و چارچوب مفهومي هر يك ارائه گرديد. تركيب منطقي پژوهش‌هاي انجام شده نشان مي دهد سلامت معنوي با داشتن رابطه مثبت و معنا دار با خودكارآمدي، پيشرفت تحصيلي، رفتار مدني تحصيلي، قدرداني، شادكامي، كيفيت بالاي زندگي و سلامت عمومي بر ابتهاج زيستي انسانها تأثير مي گذارد و شادي و مسرت را براي افراد جامعه به ارمغان مي آورد.