بررسي كيفيت زندگي پيشكسوتان ورزشي فعال و غيرفعال

در اين تحقيق تلاش شد تا كيفيت زندگي پيشكسوتان ورزشي فعال و غيرفعال ارزيابي شود. پژوهش حاضر توصيفي و از نوع همبستگي است. جامعه آماري مورد نظر تحقيق، تمام پيشكسوتان ورزشي شهرستان تبريز بودند كه از اين ميان 104 نفر با ميانگين سني 45/8±68/47 سال به روش نمونه گيري تصادفي دردسترس انتخاب شدند. براي تعيين سطح فعاليت بدني اين افراد از پرسشنامه مشخصات فردي محقق ساخته و براي تعيين كيفيت زندگي از پرسشنامه كيفيت زندگي سازمان بهداشت جهاني (WHOQOL) كه روايي و پايايي آن ها در داخل كشور تاييد شده است، استفاده شد. پس از توزيع و جمع آوري پرسشنامه و دسته بندي اطلاعات خام، به منظور تجزيه و تحليل داده ها از آزمون ضريب همبستگي پيرسون استفاده شد. نتايج نشان داد كه ميزان سطح فعاليت بدني با خرده مقياس روانشناختي كيفيت زندگي رابطه معناداري دارد، اما رابطه آن با كيفيت زندگي كل و خرده-مقياس هاي سلامت جسمي، روابط اجتماعي و محيط معنادار نبود. براساس نتايج تحقيق حاضر، مي توان اذعان داشت كه پيشكسوتان ورزشي فعال با استفاده از هرگونه فعاليت بدني، از نظر سلامت رواني نسبت به هم نوعان غيرفعال خود، در وضعيت بهتري قرار دارند.