موانع و چالش‌هاي ارزشيابي توصيفي در مدارس

در جامعه‌ي امروز، آموزش‌وپرورش تنها وسيله‌ي دسترسي به تكنيك‌هاي قوي‌تر و توسعه و پيشرفت بيشتر است. رقابت‌هاي بين‌المللي براي استفاده از تكنيك‌هاي جديد و تأمين شرايط بهتر زيستن، تلاش‌هاي وسيع براي بنيادگذاري نظام جامع‌تر و سودبخش‌تر آموزشي را موجب شده است. دگرگوني‌هاي سريع و اجتناب‌ناپذير زندگي، نياز به تربيت و كسب آمادگي براي قبول تحول در ابعاد گوناگون حيات انساني را مي‌طلبد كه تنها با تعليم و تربيت صحيح امكان‌پذير است تربيت صحيح، خود مستلزم طراحي، اجرا و ارزشيابي دقيق آن است تا درنهايت منجر به يادگيري عميق، پايدار و مؤثر گردد. درعين‌حال آموزش‌وپرورش در روند خود با مسائلي مواجه است كه گاه ناشي از نارسايي در برنامه‌ها و ساخت و محتواي آن‌ها و گاه ناشي از ناآگاهي، كم‌كاري و ناتواني معلم، نقص و كمبود وسايل و امكانات كار، تضاد فكري معلم و متعلم، عدم پذيرش طرح از سوي معلم به‌عنوان مجري آن و بالاخره عدم اجراي دقيق طرح بوده است. در اين ميان ارزشيابي به دليل نقش كليدي آن در كل فرآيند آموزش، از اهميت به سزايي برخوردار است. طراحي و اجراي هر يك از برنامه‌هاي جديد، حاصل ارزشيابي برنامه‌هاي پيشين است و سنجش ميزان موفقيت هر برنامه نيز درگرو ارزشيابي است. ارزشيابي توصيفي ازجمله شيوه‌هاي نويني است كه اخيراٌ موردتوجه متوليان تعليم و تربيت قرارگرفته و بر اجراي آن تأكيد شده است.آگاهي و علاقه معلمان نسبت به آن و نيز ميزان امكانات موجود براي اجراي آن ازجمله عواملي است كه مي‌تواند در نحوه‌ي اجرا و نتايج حاصل از آن مؤثر باشد.