بازخورد به عنوان قلب ارزشيابي واقعي (كيفي-توصيفي )در برنامه درسي آموزش و پرورش ابتدايي

ارزشيابي توصيفي يكي از نو آوري هاي آموزشي است كه بيش يك دهه از عمر آن در نظام آموزشي كشومي گذرد. اين نو آوري در بسياري از عناصر و اجزاي خود ،با ارزشيابي سنتي در تضاد است.اما تفاوت عمده ي ارزشيابي توصيفي با ارزشيابي سنتي در بازخوردي است كه معلم به دانش آموز مي دهد. در روش سنتي ،بازخورد در قالب نمره و رتبه و در روش توصيفي بر مبناي توصيف ميزان پيشرفت دانش آموز است.بنابر اين معلم از طريق بازخورد مي تواند فرآيند پر كردن شكاف بين وضع موجود داش آموز و هدف هاي قصد شده را بيان كندو به جرأت مي توان گفت آن چه موفقيت معلم را در اجراي يك ارزشيابي توصيفي تضمين مي كند ،ماهيت بازخوردي است كه وي به دانش آموز مي دهد. اگر اطلاعاتي كه اين بازخورد به دانش آموز مي دهدبتواند او را در برداشتن گام بعدي در فرآيند آموزشي هدايت كند سازنده و مؤثر است و رغيت يادگيري را در وي افزايش مي دهد.لذا با توجه به اهميت و نقش باز خورد توصيفي به عنوان قلب ارزشيابي كيفي و جايگاه معلم به عنوان همسفردانش آموز –البته همسفري كه داراي آگاهي هاي فني و تخصصي باشد وجريان يادگيري را رهبري و در مديريت بازخوردها به صورت صادقانه و صميمي به ارائه ي بازخورد در زمينه فعاليت هاي يادگيري دانش آموزان تأثيرپايداري را بر روند يادگيري دانش موز داشته باشد.بازخوردها مي توانند مسير زندگي دانش آموزان را تغيير دهند. بر اين اساس هدف پژوهش حاضر تبيين جايگاه «بازخورد به عنوان قلب ارزشيابي توصيفي» مي باشد.