سيره‌ي قضايي دولت مهدوي

عدالت و امنيت از آرزوهاي ديرينه‌ي جامعه‌ي بشري است كه تمام متفكران و مصلحان، حركت تكاملي جامعه‌ي بشري را به سوي صلح، امنيت و عدالت جهاني مي دانند و آينده‌ي پرنشاط و با طراوتي را فراروي جامعه‌ي بشري ترسيم مي‌كنند. اين آرزوي ديرينه در پرتو تحقق دولت مهدوي برآورده مي‌شود. يكي از ويژگي هاي دولت مهدوي، ايجاد سيستم قضايي حق مدار و شايسته سالار است و مردم در سايه‌ي چنين نظامي به عدالت و امنيت آرماني بشر دست مي يابند كه تاكنون در انتظار تحقق آن بوده اند. در اين نوشتار، نظام قضايي و راهكارهاي امنيتي و قضايي دولت مهدوي مورد تحقيق قرار گرفته و با نظام قضايي دولت نبوي ـ علوي مقايسه شده است. البته بايد گفت كه دولت نبوي علوي بهترين دولت موجود در عصر خويش بوده است. اما دولت مهدوي دولت آرماني است كه بشر در آرزوي ديدن آن، لحظه شماري مي‌كند. از ويژگي هاي نظام قضايي دولت مهدوي اين است كه در آن، براي اثبات جرم و دعوا به شهود و قسم و قسامه و اقرار، نيازي نخواهد بود. نظام قضايي مهدوي مانند حضرت داود و سليمان، بر اساس علم خود قضاوت مي‌كند و از سيستم پيشرفته و آخرين امكانات جرم يابي استفاده خواهد شد ولي در دولت نبوي و علوي، بينه، قسم و مستندات پرونده، ظاهر حال مبناي قضاوت بوده است. گرچه پيامبر و امام علي نيز داراي علم غيب بوده اند اما مي خواستند سيستم قضايي آنان، الگوي جامعه‌ي بشري باشد. بنابراين، از راه هاي متعارف و بشري استفاده كردند تا سيستم قضايي به درستي پايه گذاري شود. مقاله‌ي حاضر در چهار گفتار تقسيم شده است: در گفتار اول، راهكار استقرار عدالت و امنيت در دولت مهدوي؛ در گفتار دوم، ادله‌ي اثبات دعوي در دولت مهدوي و مقايسه‌ي آن با دولت نبوي ـ علوي؛ در گفتار سوم، دادرسي در دولت مهدوي؛ و در گفتار چهارم، ويژگي هاي سيستم قضايي دولت مهدوي مورد تحقيق و بررسي قرار گرفته است