بررسي سيستم هوازي دوندگان استقامتي بزرگسال و نحوه زندگي آن‌ها در ارتفاعات شهرستان ياسوج

Study Aerobic endurance runners adults and how they live in the highlands city of Yasouj

هدف از پژوهش حاضر بررسي سيستم هوازي دوندگان استقامتي بزرگ‌سال و نحوه زندگي آن‌ها در ارتفاعات كوه (دنا) شهرستان ياسوج بود. جامعه آماري اين پژوهش كليه دوندگان استقامتي بزرگسال شهر ياسوج تشكيل مي‌دادند. همچنين نمونه آماري اين پژوهش20 نفر دونده بزرگسال شهر ياسوج را شامل مي‌شدند. انجام اين آزمون به سه طرق در ارتفاع 1600 متر بالاتر از سطح دريا، ارتفاع 260 متري و برگشت به حالت اوليه (ريكاوري) در 1600 متري انجام گرفت. فعاليت بر روي پله به مدت 5 دقيقه صورت گرفت، پس از 5 دقيقه فعاليت 30 ثانيه استراحت و سپس با استفاده از دستگاه پالس اكسي متر تعداد ضربان قلب در دقيقه را به دست آورديم. در اين آزمون با استفاده از شمارش ضربان قلب در مرحله برگشت به حالت اوليه، بيشينه اكسيژن مصرفي به ميلي‌ ليتر به ازاي هر كيلوگرم از وزن بدن در دقيقه تخمين زده شد. اين آزمون بر روي پله به ارتفاع 5/ 40 سانتي متر استفاده شد. تعداد بالا و پايين رفتن از پله براي مردان 25 بار و براي زنان 23 بار بود. جهت انجام دادن اين آزمون از دستگاه مترونوم استفاده شد. مترو نوم را روي 96 تنظيم كرديم. تا بر اساس آهنگ مترونوم و با شنيدن هر ضربه صدا يك پا را به طور متناوب بر روي پله يا زمين قرار دهند به اين صورت (راست_ راست، چپ_ چپ). اين آهنگ حركت 96 ضربه يا گام در هر دقيقه بود. از آزمون تحليل واريانس يك طرفه و آزمون همبستگي پيرسون براي تاثير ارتفاع بر شاخص مورد نظر و ارتباط بين آنها استفاده شد. سطح معني‌داري 05 /0 در نظر گرفته شد. يافته‌ها نشان داد كه ارتفاع بر سيستم هوازي دوندگان استقامتي بزرگسال ارتباط معناداري مشاهده نگرديد. در نتيجه صعود موقت به ارتفاع 2600متري و 1600متر به دليل سازگاري‌ با ارتفاع تاثيري بر سيستم هازي دوندگان استقامتي نداشته است.