پيش بيني عملكرد حركتي براساس شاخص هاي دموگرافيك در كودكان

predication of motor performance demographic indexes in children

پيكرسنجي كه به عنوان ابزاري مناسب در تحقيقات رشد و نمو كاربرد دارد، از ديدگاه متخصصان ورزشي نيز شاخصي مهم براي تمركز بر رشد مهارت حركتي محسوب مي شود.قابليت هاي بالاي حركتي و جسماني و اجراي روان و زيباي مهارت هاي حركتي پيچيده در نوجواني مستلزم يادگيري و رشد بهينه توانايي هاي جسماني و حركتي در دوران كودكي است.دراين راستا محمود خاني (2014) بيان كرد كه تفاوت در اندازه و ابعاد بدني در بسياري از رشته ها به روشني مي تواند تعيين كننده ي موفقيت يا شكست باشد و موفقيت يك ورزشكار از تركيب توانمندي ورزشي، ساختمان و تركيب بدني او تأثير مي پذيرد. در مجموع تحقيقات آمادگي جسماني و پيكرسنجي به نظر ميرسد كه محققان معمولاً از شاخصهاي قد و وزن در ارتباط بين آمادگي جسماني و پيكرسنجي استفاده كرده اند و اندازه هاي طول قد و وزن، سهم مهمي در حركات كلي بدن دارند. در همين راستا مالينا( 1975 تا 1994 )معتقد است كه علاوه بر قد و وزن، اطلاعات در خصوص ارتباط بين آمادگي جسماني و ساير ابعاد پيكرسنجي بايد در جوامع مختلف شناخته شود. تان سو (2007) عامل سن را در كنار قد و وزن براجراي حركتي ناشي از قدرت در كودكان پيش دبستاني مؤثر دانست. وونگ (2009) ارتباط برخي خصوصيات آنتروپومتريكي و عوامل آمادگي جسماني را مورد بررسي قرار داد و بيان كرد كه افراد بلند قامت تر در آزمون پرش سارجنت و دو ركوردهاي بهتري به دست آورده اند.نانز و همكاران ( 2004 ) اثر قد،وزن و شاخص تودة بدن را بر اجراي مهار تهاي بنيادي كودكان سنجيدند وبه اين نتيجه رسيدند كه اين متغيرهاي رشد، اثر معناداري بر اجراي آنها ندارد. با توجه به اهميت فعاليت جسماني در مدارس ابتدايي هدف از اجراي اين پژوهش بررسي رابطه عملكرد حركتي با شاخص هاي دموگرافيك بين كودكان 8 تا 10 سال شهر شيراز بود. جهت سنجش عملكرد حركتي از آزمونهاي دراز و نشست و بارفيكس استفاده شد.