تأثير هشت هفته تمرين استقامتي تناوبي-مقاومتي و استقامتي تداومي- مقاومتي بر سطوح فيبرينوژن وD-dimer پلاسماي مردان داراي اضافه وزن

the effect of eight weeks endurance interval-resistance and endurance continuous-resistance training on fibrinogen and d-dimer levels in overweight men

هدف از تحقيق حاضر بررسي اثر هشت هفته تمرين همزمان استقامتي تناوبي-مقاومتي و استقامتي تداومي-مقاومتي بر سطوح فيبرينوژن،D-dimer و نيمرخ ليپيدي در مردان داراي اضافه وزن بود.روش بدين منظور تعداد 36 نفر آزمودني سالم (20 تا 30 سال) داراي اضافه وزن به طور تصادفي در 3 گروه (1) استقامتي تناوبي- مقاومتي (12 نفر)، (2) استقامتي تداومي-مقاومتي (12 نفر) و (3) كنترل (12 نفر) قرار داده شدند. آزمودني هاي گروه هاي 1 و 2 تمرينات استقامتي تداومي يا استقامتي تناوبي همراه با مقاومتي، به مدت هشت هفته انجام دادند. نمونه گيري خون، قبل از اولين جلسه تمرين و بعد از آخرين جلسه تمرين، انجام شد. به منظور مقايسه ي درون گروهي از آزمون t وابسته و جهت مقايسه ي بين گروه ها از آزمون آناليز واريانس يك طرفه و آزمون تعقيبي LSD در سطح معناداري 05 /0 P انجام شد.با توجه به نتايج حاصل از جدول 2، هشت هفته تمرين استقامتي تناوبي- مقاومتي باعث كاهش معنادار سطح فيبرينوژن (P=0/001)، LDL (P=0/001)، TG (P=0/001) و افزايش معنادار سطح D-dimer (P=0/001) آزمودني ها شد. همچنين هشت هفته تمرين استقاومتي تداومي-مقاومتي كاهش معنادار سطح فيبرينوژن (P=0/001)، LDL (P=0/047) و TG (P=0/001) و افزايش معنادار سطح HDL (P=0/008) و D-dimer (P=0/001) آزمودني ها را در پي داشت. بين سطوح شاخص هاي بيوشيميايي مورد سنجش در گروه هاي تمرين استقامتي تناوبي-مقاومتي و استقامتي تداومي- مقاومتي هيچ تفاوت معناداري مشاهده نشد. به نظر مي رسد اجراي فعاليت ورزشي منظم به صورت تركيبي از تمرين استقامتي تناوبي- مقاومتي و يا استقامتي تداومي- مقاومتي آثار مثبت و سودمندي بر برخي شاخص هاي قلبي-عروقي جديد و سنتي دارد.