بررسي و مقايسه تعادل زنان 40 تا 80 سال

Assessment of changes in balance in women 40 to 80 years

با پيشرفت بهداشت و مراقبت هاى پيشگيرانه و كنترل بيماري هاى واگيردار، طول عمر انسان افزايش پيدا كرده است و بر اين اساس شمار سالمندان در كشورهاى پيشرفته و نيز در حال توسعه به شدت افزايش يافته است. آمار مربوط به افزايش اين قشر جامعه ضرورت توجه به پديده سالمندي را بيش از پيش به اثبات مي رساند. جامعه ي آماري اين پژوهش شامل 126 زن 80-40 سال بود كه از جامعه زنان مراجعه كننده به پارك هاي شهرستان شيراز به صورت داوطلبانه در پژوهش شركت كردند. ابزار مورد استفاده شامل؛ فرم هاي رضايت‏نامه، مشخصات فردي، ثبت داده‏ها، آزمون هاي لك لك و ستاره، متر و ترازو بود. آزمودني ها در 4 گروه سني 40 تا 49، 50 تا 59، 60 تا 69 و 70 تا 80 سال تقسيم شده و آزمون هاي تعادل از آنها گرفته شد. نتايج پژوهش نشان داد كه بين گروه هاي سني مشخص شده در تعادل ايستا (001/ 0=p)، و پويا (000 /0=p)، اختلاف معناداري وجود دارد. آزمون تعقيبي توكي نشان داد كه در تعادل ايستا گروه 69-60 سال با گروه 49-40 سال (000 /0=p)، و با گروه 59-50 سال (009/ 0=p)، و گروه 80-70 سال با گروه 49-40 سال (000 /0=p)، و با گروه 59-50 سال (000/ 0=p)، اختلاف معناداري وجود دارد. در تعادل پويا نيز گروه 69-60 سال با گروه 80-70 سال (044 /0=p)، و گروه 80-70 سال با گروه 49-40 سال (010/ 0=p)، و با گروه 59-50 سال (001/ 0=p)، اختلاف معناداري وجود دارد. با ورود به دوره‏ي سالمندي، تغييراتي در عملكرد سيستم‏هاي اسكلتي عضلاني، دهليزي، حسي- پيكري و بينايي به‏عنوان سيستم‏هاي فيزيولوژيك درگير در تعادل رخ داده و سالمندان را در معرض آسيب‏هاي جدي ناشي از عدم تعادل قرار مي دهد.