تاثير بازي¬هاي رايانه¬اي بر روي نمرات ديكته دانش¬آموزان داراي علائم اختلال ديكته شهر اصفهان

هدف از پژوهش تاثير بازي¬هاي رايانه¬اي بر نمرات ديكته در دانش¬آموزان دختر داراي علائم اختلال ديكته بوده است. روش: روش پژوهش از نوع شبه تجربي با پيش آزمون- پس آزمون با گروه كنترل بود. نمونه پژوهش را 60 نفر از دانش آموزان دختر چهارم و پنجم مقطع ابتدايي شهر اصفهان تشكيل دادند براي گزينش دانش¬آموزان با اختلال ديكته از چك ليست¬هاي اختلالات خواندن، رياضي، بيان نوشتاري، املا و دست خط يعقوبي 1383، و آزمون هوش كتل فرم الف مقياس دوم استفاده شده است و همچنين براي بررسي نمرات ديكته دانش¬آموزان قبل و بعد از آموزش از آزمون ديكته محقق ساخته استفاده شده است. يافته¬ها: نتايج نشان مي¬دهد ميانگين تعديل شده نمره پس آزمون ديكته در گروه آزمايش 83/19 و ميانگين تعديل شده گروه كنترل 97/11 به دست آمده است. توان آماري 1 شده است و اندازه اثر 97/0 به دست آمده است كه نشان دهنده كفايت حجم نمونه مي¬باشد. نتيجه گيري: همچنين با توجه به اين نتايج بازي هاي رايا نه اي تأثير معناداري در نمره ديكته داشته است. بدين معنا كه آموزش به كار رفته باعث تفاوت معنادار در نمره ديكته و به عبارت ديگر افزايش نمره ديكته افراد شده است.