تحليل فضايي عملكرد سامانه هاي دفاع موشكي بومي ايران و تأثير آن بر امنيت با استفاده از GIS ( منطقه مورد مطالعه: سواحل جاسك تا پسابندر )

كشور ایران با توجه به موقعیت ژئوپلیتیكی و سوق الجیشی، از دیرباز با مشكلات خارجی رو به رو بوده است. با پیشرفت تكنولوژی و تغییر در تسلیحات نظامی ایران نیز بر اساس استراتژی و دكترین دفاعی كشور توانسته است با ساخت سامانه های موشكی - دفاعی به صورت بومی، از پاره ای تهدیدات علیه امنیت ملی پیشگیری كند. بدین منظور مقاله حاضر به تحلیل استقرار سامانه های موشكی دفاعی در سواحل جنوب شرق كشور و تأثیر آن بر امنیت در این مناطق با استفاده از سیستم های اطلاعات جغرافیایی (GIS) پرداخته است. روش تحقیق در این پژوهش از نوع توصیفی - تحلیلی می باشد كه برای تحلیل اطلاعات از نرم افزارهای ATCGIS و GOOgle Earth استفاده شده است. شایان ذكر است كه پژوهش حاضر بر اساس اطلاعات حاصل از خبرگزاری های رسمی در خصوص موشك های دفاعی ایران انجام گرفته و سند خاصی در خصوص آنها وجود ندارد. در این پژوهش، سامانه های موشكی - دفاعی بصورت فرضی در نزدیكترین نقاط نسبت به دریا با ارتفاع بیش از ۱۰۰ متر استقرار یافته اند. با استقرار ۷ سامانه دفاعی و كاربرد موشك های با برد متفاوت بخش های گسترده ای از سواحل دریای عمان و تنگه هرمز تحت پوشش قرار می گیرند. نتایج تحقیق حاكی از آن است كه با استقرار این هفت سامانه دفاعی علاوه بر تأمین امنیت ملی جمهوری اسلامی ایران در این بخش، در زمان وقوع برخی حوادث كشور ایران می تواند در محدوده برد موشك های مورد مطالعه این پژوهش پشتیبان دفاعی كشورهای دوست و همسایه نیز باشد.