بررسي مواردي از فرهنگ عاميانه‌ي ايلي در «كتاب بخاراي من ايل من»

هر جامعه‌اي متناسب با ساختار خود، داراي آداب، رسوم و فرهنگي است كه از نسلي به نسل ديگر منتقل مي‌شود. فرهنگ عامه (فولكلور) مردم ايران ميراث غيرمادي و رابط فرهنگي بين نسل‌هاي گذشته، حال و آينده است و موجب همبستگي قومي و نژادي اقوام اين سرزمين و پيوند دوستي و وحدت بين آن ها مي‌شود. مردم ايل قشقايي به‌عنوان زيرمجموعه‌اي از جامعه‌ي بزرگ ايران، داراي فرهنگ و آ‌داب و سنن ايلي و قبيله‌اي خاصي هستند كه به نظر مي‌رسد گنجينه‌اي ارزشمند از نمونه‌هاي فرهنگ عوام (فولكلور) باشد. فرهنگ عامه در نوشته‌هاي نويسندگان ايل نمود يافته است. محمد «بهمن بيگي يكي از نويسندگان ايل قشقايي در داستان‌هاي بخاراي من ايل من» مواردي از فرهنگ عاميانه‌ي ايلي را بيان كرده است. پژوهشگر بر آن است در اين مقاله ضمن بيان اهميت فرهنگ عامه و ارزش ملي و جهاني آن مواردي از فرهنگ عاميانه‌ي ايل قشقايي، شامل مراسم برنج‌كوبي، جشن اسفندماه، چله به در، شكار و اسب، طلب باران (كوسه گلين)، ازدواج خون‌بست، شاهنامه‌خواني و باورها و اعتقاداتي مانند ستاره‌ي نحس و شوم، آل، تولد نوزاد پسر، ازمابهتران، قسم، نذرونيازها، نظر و چشم‌زخم و... را از كتاب «بخاراي من ايل من» وي ذكر نمايد.