بررسي گونه‌هاي نوآوري در اشعار «باغ من» و «خوان هشتم» اخوان ثالث در كتاب‌هاي دوم و پيش‌دانشگاهي

زبان شعر، زباني است كه با آن چيزي گفته مي‌شود اما از آن طريق، چيزي ديگر، خواسته مي‌شود. تفاوت اصلي زبان علم با زبان شعر همين‌جاست. در شعر، واژه‌ها با يافتن جاني تازه، توش و تواني مضاعف مي‌يابند شعر «مفهوم گرا» و «انديشه مدار» كه تأكيد خود را بر محتوا و معناي شعر نهاده است. زبان را وسيله‌اي براي انتقال پيام مي‌داند و خود را در معناها و كاركردهاي مختلف مي‌گسترند. همين گسترش معنا، در بيشتر اوقات، باعث نوعي ابهام مي‌شود كه بدان ابهام هنري گفته مي‌شود. كشف معاني گوناگون و باز كردن گره‌هاي ابهامي، از سوي خواننده او را در لذت كشف لحظه‌هاي شاعرانه شريك مي‌كند و اين خود دليل روشني است كه ابهام هنري در شعر ستودني است و نه نكوهيدني. اين مقاله، به تبيين گونه‌هاي نوآوري در شعر معاصر در چهار حوزه‌ي اصلي «زبان»، «صور خيال»، «شكل، فرم و ساختار» و «معنا و محتوا» در دو شعر «باغ من» در كتاب ادبيات دوم متوسطه و «خوان هشتم» در كتاب زبان و ادبيات فارسي پيش‌دانشگاهي، با ارائه‌ي مثال‌هاي متعدد همت گماشته است.