تأثير سياست‌هاي كاهش مصرف منابع آب زيرزميني بر حجم اين منابع، درآمد و الگوي كشت كشاورزان در حوزه‌آبريز درياچه اروميه

آب زيرزميني از منابع اصلي تامين آب در بخش كشاورزي مي‌باشد. برداشت بي‌رويه اين منبع، باعث ايجاد چالش‌هايي در دستيابي به توسعه شده است؛ لذا به‌كارگيري ابزارهاي مديريت صحيح منابع آب زيرزميني ضروري است. زمان عامل مهمي در بهينه‌سازي مصرف آب زيرزميني است كه اين امر لزوم استفاده از مدل هاي پويا را ايجاب مي نمايد، در اين راستا، در مطالعه حاضر سعي شده است با تبيين يك مدل برنامه‌ريزي پويا، تأثير كاهش مصرف منابع آب زيرزميني در اثر تغيير اقليم و اعمال سياست‌هاي مختلف بر روي درآمد كشاورزان، الگوي كشت محصولات و بهبود حجم آب زيرزميني در محدوده حوزه آبريز منطقه عجب شير در يك افق زماني 10 ساله بررسي گردد. نتايج اعمال سناريوهاي اقليمي نشان داد كه در شرايط خشكسالي، الگوي كشت به سمت محصولاتي با نياز آبي پايين متمايل شده و منجر به كاهش 6 /22 درصدي درآمد سالانه كشاورزان مي شود. چالش مربوط به آب‌هاي زيرزميني در عجب‌شير در حد بحراني است، در نتيجه بايد سياستي را اتخاذ كرد كه بيشترين اثر بهبود حجم آب زيرزميني را داشته باشد. براي اين منظور با اعمال سناريوهاي مختلف مشخص گرديد كه بيشترين اثر در بهبود حجم آن مربوط به حالتي است كه سياست همزمان تعديل قيمت آب و كاهش برداشت اعمال گردد.