بررسي عملكرد سيستم اجرا شده پخش سيلاب شانديز در تغذيه مصنوعي و كنترل سيلاب

در مناطق خشك و نيمه خشك بخش عمده‌اي از آب شرب و كشاورزي از طريق آب‌هاي زيرزميني تامين مي‌شود. اگر ميزان برداشت از آبخوان با تغذيه طبيعي آن برابر نباشد، منجر به افت سطح ايستابي و برهم خوردن تعادل آن خواهد شد. از اين رو يكي از راه‌حل‌ها براي اين مشكل و استفاده صحيح از سيلاب‌هاي فصلي پخش سيلاب يا تغذيه مصنوعي در بالا دست مي‌باشد. از جمله اين قبيل آبخوان‌ها دشت شانديز مي‌باشد كه به دليل برداشت بي‌رويه از چاه‌هاي منطقه در طول ساليان طولاني، سطح آب زير زميني در منطقه به طور متوسط 86سانتي‌متر در سال دچار افت شده است. براي رفع مشكل پايين افتادن سطح آب در دشت مذكور، طرح تغذيه مصنوعي شانديز در سال 1386 احداث و با هدف تغذيه آبخوان به ميزان 80 درصد حجم سيلاب‌هايي كه به وقوع مي‌پيوندد، احداث شد. طرح مزبور، به صورت حوضچه‌اي بوده و رواناب حاصل از باران مستقيما به حوضچه‌ها هدايت مي‌شود. نتايج بررسي‌ها نشان داد كه سيستم پخش سيلاب شانديز نقش موثري در تغذيه آبخوان و كنترل سيلاب ايفا مي‌كند. بر اساس بررسي‌هاي انجام شده روي سيلاب 25 ساله و چند سيلاب بهاري (5 الي 21 فروردين 1387)، سيستم تغذيه مصنوعي شانديز به طور متوسط 74 درصد از حجم سيلاب را به آبخوان منتقل مي‌كند