رهبري سازمان در شرايط بحراني

بروز بحران در سازمان هاي فعال اجتماعي پديده اي حتمي است كه به مقتضاي زمان ظاهر مي شود و هر از گاه با شكلي جديد سازمان را از وجود خود متأثر مي سازد. مفهوم بحران مي تواند به معناي انحراف از وضعيت تعادل عمومي، رابطه سازمان با محيط يا تعريفي از خصوصيت محيطي مي باشد كه سازمان مجبور است به صورت مستمر از آن آگاهي داشته باشد. اما آنچه از پيدايش بحران مهمتر است، رهبري و مديريتي منطقي براي تبديل آن به فرصت است. بدون ترديد يكي از مهم‌ترين اركان هر سازمان، رهبري آن است. رهبري اثربخش در يك سازمان مي‌تواند باعث پيشگيري از بحران‌ها و رسيدن به موفقيتي كم‌نظير دركسب و كار شود در عوض فقدان رهبري در هر سازماني به همان اندازه تاثيرگذار است. سازمان بدون رهبر، توانايي تصميم‌گيري مناسب و بهنگام ندارد و در اغلب موارد در صورت تصميم‌گيري‌ها دچار خطا مي‌شود. هدف اين مقاله ارائه ي راهكارهايي براي رهبري سازمان در شرايط بحراني و كنترل و مديريت بحران است. ابتدا به تعريف بحران ومفهوم بحران سازماني پرداخته ايم و انواع آن را معرفي كرده ايم. سپس فرآيند برنامه ريزي، مديريت و كنترل بحران از ديدگاه محققان مختلف را مورد بررسي قرار ميدهيم و در پايان راهكارهاي پيشنهادي مديريت بحران براي رهبران و مديران سازمان ارائه ميدهيم.