بررسي روابط ابعاد شخصيتي (خود كارآمدي، خودكنترلي و عزت نفس ) و عملكرد و نقش تعديلگري ‏خلاقيت ( مورد مطالعه اي بيمارستان هاي استان لرستان)‏

عوامل متعددي بر عملكرد كاركنان تاثير گذارند، متداول ترين عامل دروني كه بر عملكرد كاركنان اثر گذار است ‏خصوصيات و ويژگي هاي شخصيتي كاركنان است. خودكارآمدي، خودكنترلي، عزت نفس و خلاقيت از مولفه هاي مهم ‏شخصيتي افراد هستد كه نقش مهم و اساسي در رشد، پيشرفت، اثر بخشي و كارايي افراد دارند. اين تحقيق با هدف بررسي ‏روابط بين ويژگيهاي شخصيتي خودكارآمدي، خودكنترلي، عزت نفس با عملكرد و نقش تعديل گري خلاقيت كاركنان ‏بيمارستان هاي استان لرستان انجام شده است. روش تحقيق در اين بررسي توصيفي از نوع همبستگي مي باشد كه در جامعه ‏آماري كاركنان بيمارستان هاي استان لرستان در سال ‏‎94-95‎‏ ‏‎ ‎با استفاده از روش نمونه گيري خوشه اي تصادفي به تعداد ‏نمونه 367 نفر اجرا شده است . ابزارگردآوري اطلاعات در اين تحقيق پرسشنامه اي مي باشد كه روايي پرسشنامه با كسب ‏نظر اساتيد مرتبط انجام شده و پايايي پرسشنامه از طريق آلفاي كرونباخ ‏‎%936‎‏ محاسبه گرديده استفاده شده است. با ‏توجه به تحليل داده هاي جمع آوري شده نتايج زير بدست آمده است. بين خودكارآمدي، خودكنترلي و عزت نفس با ‏عملكرد رابطه معناداري است. خلاقيت به عنوان يك متغير تعديل گر ارتباط بين خودكارآمدي، خودكنترلي و عزت نفس ‏با عملكرد را كاهش مي دهد ولي هيچ كدام از رابطه ها را از بين نمي برد. خلاقيت به عنوان يك متغير تعديل گر اثر ‏خودكنترلي و عزت نفس را بر روي عملكرد از بين مي برد اما بر تاثير خودكارآمدي بر روي عملكرد بي تاثير است. بين ‏خودكارآمدي، خودكنترلي، عزت نفس و عملكرد با خلاقيت رابطه معنادار است. ‏