عوامل مؤثر بر مديريت حكمت فردي در سازمان

اين پژوهش با هدف نيل به راه‌هاي تقويت حكمت (‏wisdom‏) فردي‎ ‎و نيز شناسايي عوامل مؤثر بر حكمت در ‏اعضاي سازمان و مديريت آن انجام گرفته است. سؤالات اصلي آن پرسش از معناي نهفته در حكمت فردي و ‏مديريت آن و نيز چيستي عوامل مؤثر بر مديريت حكمت در ميان اعضاي سازمان مي‌باشد. دلايل اصلي در طرح ‏مسئله حكمت در سازمان از يك سو ضرورت هماهنگي حوزه‌هاي گسسته و متشتت خرد، علم و عمل بشر در عصر ‏انفجار اطلاعات‌ و از سوي ديگر رواج بي‌رويه‌ي سازمان‌هاي دانش‌بنيان بوده است كه اصل اساسي در آن‌ها تمركز بر ‏قدرت رقابت و سود بيشتر و غفلت از نيازهاي بنيادين انسان در آينده مي‌باشد. جامعه آماري شامل خبرگان حكيم ‏حاضر در شهر تهران با معيارهاي قابل تشخيص و روش نمونه‌گيري، روش غيرتصادفي-گلوله‌برفي (‏Snowball‏) ‏است. ‌روش‌هاي گردآوري اطلاعات نيز انجام مصاحبه عميق و تحليل اسناد مرتبط به همراه مشاهده است. روش ‏تحليل داده‌ها نيز روش نظريه‌سازي‌ داده‌بنياد (‏Grounded Theory‏) و هدف از انتخاب اين روش، غني‌سازي ادبيات ‏نظري در اين حوزه مي‌باشد. نتايج اصلي حاصل از پژوهش يافتن معناي اصلي و مقوله محوري مديريت حكمت ‏فردي در سازمان به عنوان «هدايت و نظام‌بخشي سرمايه‌ حكمي» و همچنين شناسايي عوامل مؤثر بر مديريت ‏حكمت فردي در سازمان در قالب مدلي متشكل از عوامل فطري، عوامل هويت‌ساز فرهنگي، عوامل كيفيت نظام ‏ارتباطات انساني و عوامل تحقق رهبري‌ حكيمانه بوده و پيامد چنين مديريتي، نظام‌يافتگي سرمايه حكمي مي‌باشد. ‏