بررسي اثرات بي ثباتي صادراتي‎ ‎و سرمايه گذاري بر رشد اقتصادي در ‏كشورهاي عضو اوپك

اين مقاله، در قالب الگوي داده‌هاي پانل و در فاصلة سال‌هاي 1970 تا 2009 ميلادي به بررسي تأثير بي‌ثباتي صادرات ‏بر رشد اقتصادي كشورهاي عضو اوپك مي‌پردازد. متغيرهاي توضيحي الگو، مطابق با الگوي سينهاي (1999)، ‏صادرات، بي‌ثباتي صادرات، تشكيل سرمايه و جمعيت بوده‌اند. پس از بررسي شاخص‌هاي معرفي شده در مطالعات ‏پيشين، به پيروي از فدر (1982)، سه شخاص بي‌ثباتي براي اين مطالعه، معرفي شد: قدر مطلق مقادير پسماندها؛ ‏ريشه دوم قدر مطلق پسماندها؛ و توان دوم پسماندهاي ناشي از رگرسيون ميزان صادرات بر ميانگين متحرك مرتبة ‏پنجم آن. با توجه به نتايج آزمون هاسمن، از روش اثرات ثابت براي برآورد الگو بهره گرفته شده است. با توجه به نتايج، ‏صادرات، بر رشد اقتصادي اثر معنادار و مثبتي دارد. ضريب صادرات در هر سه مدل حدود 18/ 0 برآورد شده است كه ‏اين موضوع از پايداري مدل حكايت دارد. در دو مدل نخست، مطابق انتظار، بي‌ثباتي صادرات، اثري منفي بر رشد ‏اقتصادي داشت و در الگوي سوم كه از مجذور پسماندها استفاده شده بود، اين اثر بسيار بسيار كوچك و قابل اغماض ‏برآورد شد. نرخ رشد تشكيل سرمايه كه نمادي از نرخ سرمايه‌گذاري در اقتصاد محسوب مي‌شود نيز با اثري مثبت و ‏معنادار بر رشد اقتصادي همراه است. ضريب اين متغير، در هر سه الگو، حدود 13/ 0 برآورد شده است. و در نهايت، ‏ميزان جمعيت، مطابق نتايج به دست آمده در هر سه الگو اثر معناداري بر رشد اقتصادي ندارد.‏