رابطه كيفيت زندگي كاري با ميزان پايبندي به رفتارهاي اخلاقي و خشنودي شغلي كاركنان اداره كل بنياد شهيد و امور ايثارگران استان اصفهان

تلاش سازمانهاي امروز در راستاي حفظ بقا و بهره وري بيشتر مي باشد، كه اين امر اهميت شناخت عوامل تاثيرگذار بر كاركنان و پيامدهاي كاري مرتبط با آنان را، براي مديران برجسته تر نموده است. پژوهش حاضر با هدف بررسي رابطه كيفيت زندگي كاري با ميزان پايبندي به رفتارهاي اخلاقي و خشنودي شغلي كاركنان انجام گرديد. جامعه آماري شامل كليه كاركنان رسمي، قراردادي اداره كل بنياد شهيد و امور ايثارگران استان اصفهان و برابر 150 نفر بودند. نمونه اي به حجم 70 نفر از كاركنان براساس روش نمونه گيري تصادفي انتخاب شدند و از طريق پرسشنامه داده هاي لازم جمع آوري گرديد.براي تحليل داده ها از روش همبستگي پيرسون و رگرسيون استفاده گرديد. براساس يافته هاي بدست آمده، كيفيت زندگي كاري و مولفه هاي آن با(پرداخت منصفانه و كافي، محيط كاري ايمن و بهداشتي، تامين فرصت رشد و امنيت مداوم، قانون گرايي در سازمان رشد و امنيت مداوم، قانون گرايي در سازمان، وابستگي اجتماعي زندگي كاري،فضاي كلي زندگي، يكپارچگي و انسجام اجتماعي، توسعه قابليت هاي انساني با ميزان پايبندي به رفتارهاي اخلاقي در سازمان و خشنودي شغلي همبستگي مثبت دارند. نتايج حاصل از تحليل رگرسيون نشان داد كه از بين مولفه هاي كيفيت زندگي كاري متغيرهاي تامين فرصت رشد و امنيت مداوم، قانون گرايي در سازمان، فضاي كلي زندگي، يكپارچگي و انسجام اجتماعي، توسعه قابليت هاي انساني بعنوان متغيرهاي پيش بين ميزان پايبندي به رفتارهاي اخلاقي در سازمان .همچنين متغيرهاي پرداخت منصفانه و كافي، وابستگي اجتماعي زندگي كاري، يكپارچگي و انسجام اجتماعي و تامين فرصت رشد پيش بيني كننده معنادار خشنودي شغلي مي باشد.