چالش‌هاي زيست‌محيطي خليج فارس

در سال 1982 ميلادي كه كنوانسيون سوم حقوق درياها بنيان‌گذار نظم نويني در عرصة آب‌هاي آزاد بين‌المللي شد و تمهيداتي چند براي پاكيزه نگهداشتن آب‌ها و سهولت رفت‌و‌آمد و ترافيك دريايي توصيه كرد، چون ضمانت اجراهاي مؤثري وضع نگرديد، اين كنوانسيون در عمل تأثير چنداني از خود بر جاي نگذاشت كه آلودگي آب‌هاي خليج فارس مصداق بارز اين ادعاست. حجم معضلات موجود در آب‌هاي خليج فارس يادآور دائرة‌المعارفي از بحران‌هاي پيش روي اين آب‌هاست. از ساخت تأسيسات گردشگري در وسط دريا گرفته تا تخلية مواد زائد و فضولات كارخانجات و آلودگي‌هاي نفتي، از صيد بي‌روية آبزيان و پديدة مخرب كشند سرخ كه سواحل برخي از بنادر خليج فارس را فراگرفته كه به نابودي تدريجي و انقراض گونه‌هاي گياهي و جانوري منجر شده تا تخلية كالاهاي قاچاق توسط قاچاقچيان در آب‌هاي خليج فارس. به نظر مي‌رسد اكنون زمان تصويب كنوانسيون‌ جديدي به نام «كنوانسيون آينده‌نگر خليج فارس» توسط دولت‌هاي داراي ساحل در خليج‌فارس فرارسيده تا قادر شود مسئوليت‌هاي بيشتري را بر دوش كشورهاي ساحلي خليج فارس بگذارد؛ درغيراين‌صورت، سونامي آلودگي خليج مكزيك در دو دهه قبل براي خليج‌فارس نيز تكرار خواهد شد. حال پرسش اين پژوهش اين است كه از كجا بايد آغاز كرد و چه تدابيري بايد انديشيد كه خليج فارس احيا شود؟