تروريسم سبز، اقتراحي تطبيقي در پرتو نگرة حقوق بين‌الملل و فقه اسلامي با تأكيد بر مسائل منطقه

پيش‌تر از يك نگاه منطقه‌اي، محيط زيست به‌عنوان يك ميراث مشترك براي بشري ـ در معناي كلي ـ دريافت مي‌شده از همين رو، حفاظت و حراست از آن، وظيفة همة جامعة بشري است، اما در سوي مقابل، «تروريسم زيست‌محيطي»، در قامت «بهره‌گيري از مواد سمي و خطرناك» و «استفاده از عوامل يا نيروهاي طبيعت به‌عنوان سلاح»، در اختلافات منطقه‌اي و جنگ‌هاي بين‌المللي رخ مي‌نمايد كه نمود بارز آن را مي‌توان در درگيري‌هاي مسلحانه و نيز آزمايش‌هاي هسته‌اي و شيميايي متجلي دانست. با وجود اين، حقوق بين‌الملل و حقوق داخلي براي مقابله با اين تهديدات، موفق و در إعمال اصول حقوقي ناچيز خود در اتخاذ راهبردهاي ضدتروريستي، مؤثر نبوده‌اند. در پي اين ناكارآمدي، آنچه مهم مي‌نمايد، ارائة راهكارهايي برآمده از فقه اسلامي در عين برشماري امتيازات راهبردي حقوق بين‌الملل در اين عرصه است، تا در قالب «اصول توصيفي-تحليلي» و «روش كتابخانه‌اي» اين قياس صورت‌پذيرفته و در غايت، با نگاهي به عناوين مندرج در فقه (افساد في‌الارض و محاربه و...)، ضمن عملي ساختن راهبردهاي موجود در مقابله با تروريسم زيست‌محيطي، راهبردي مؤثر، در پرتو ره‌يافت‌هاي فقهي براي مقابله با «تروريسم سبز» ارائه شود.