نگرشِ اسلام به صيانت از حريم امنيت عمومي و حقوق شهروندي در طراحي شهرهاي اسلامي

موضوع علم حقوق، انسان است و نحوه ي بهره مندي انسانها از حقوق شهروندي، از مباحث مهم نظامهاي حقوقي ديني و غيرديني است، از سوي ديگر جامعه اي كه ما در آن زندگي مي كنيم الگوي زندگي اسلامي را در تمامي ابعاد آن، به عنوان ارزش مطرح مي كند. يكي از چالشهاي كنوني نظام برنامه ريزي و مديريتي، حقوق شهروندي و صيانت از امنيت عمومي شهروندان بشمار مي رود كه در بسياري از متون شهرسازي معاصر، بر ارزشمند بودن اين مسئله تاكيد شده است و اين درحاليست كه روايات ديني متعددي نيز مبني بر عدم رعايت الگوهاي اسلامي در طراحي شهرها و اماكن و همچنين عدم مطلوبيت همجواري ابنيه هاي مختلف كه در نهايت امنيت شهروندان و اصول ارزشي اسلامي را مورد تهديد قرار مي دهد وجود دارد. نسان و محيطي كه در آن زندگي مي كند كليتي تفكيك ناپذير از يكديگرند، اين محيط عرصه كاركردها و تعاملات اجتماعي مي باشد و براي تداوم و بقاي اين حضور و تعامل امنيت نياز اساسي است امنيت بستر تجلى همه نعمت هاى زندگى است. هرگاه امنيت از ميان برود، ساير مسائل رفاهى و مواهب مادى و معنوى نيز به خطر خواهد افتاد، در يك محيط ناامن امكان زندگى توأم با سربلندى و آسودگى فكر، تلاش و كوشش، براى پيشبرد هدف هاى اجتماعى وجود ندارد. دين اسلام به موضوع امنيت به عنوان يك اصل مهم در زندگى نگاه كرده و ساير مسائل را منوط به امنيت كرده است لذا در اين راستا مهمترين اصل شهرنشينى، امنيت است. البته ظهور شهر امن در حذف ناامنى از شهر است. اين پژوهش قصد دارد با استفاده از روش توصيفي- تحليلي و به كمك جمع آوري اطلاعات كتابخانه اي، به بررسي اين عنصر ارزشمند در شهرها بپردازد. بطور كل، هدف اين پژوهش، بررسي نگرش اسلام در اين زمينه است و سعي شده از ميان منابع مورد بررسي، حد بهينه اي را استخراج كند.