بررسي صورت و معنا در معماري مسجد مدرسه هاي ايراني

نمادها در طول تارخ براي انديشيدن و پي بردن به اصالت وجود و فلسفه پيدايش مورد استفاده قرار گرفته است و انسان جهت رهايي از كوته نظريفرهنگي به نمادهاي پذيرفته شده متوسل مي شود. در باب معاني آثار هنري و عوامل موثر در معناسازي، ديدگاه هاي مختلفي وجود دارد: .1 برخي بر زمينه هاي اجتماعي و تاريخي اثر تأكيد مي كنند. .2 برخي بر مخاطب تأكيد مي كند. .3 برخي نيز متن و اثر را موثر مي دانند. شيوه هاي انتقال معاني از سوي هنرمند و درك محتوايي معنوي معماري ايراني اسلامي توسط مخاطب تحت تأثير شاخصه ها و ماهيت هنر اسلامي -قرار دارد و همين نكته معماري ايراني اسلامي را از معماري ساير سرزمين ها متمايز مي نمايد؛ بنابراين در بررسي نمادها و نشانه هاي معماري -ايراني اسلامي بايد شاخصه ها و زمينه فرهنگي و بافت موقعيتي جامعه نيز مورد نظر قرار گيرد. نكته ديگر كه در نشانه شناسي نمادهاي معماري - ايراني اسلامي رهگشا مي باشد، منابع الهام و آبشخور ذهن هنرمند مسلمان است. مهم ترين اين منابع قرآن، حقيقت روح و سخن پيامبر ص و - ائمه اطهارع است. در اين زمينه سيد حسن نصر منشاء هنر اسلامي را قرآن و حقيقت معنوي ذات نبوي بركت نبوي دانسته و اين دو عامل را منشاء اصول وحدت بخش هنر اسلامي قلمداد كرده است. در اين مسير سعي برآن داريم تا با مطالعه مدارس ايراني و ويژگي هاي هريك از عناصر آن، به شناخت معاني و نمادگرايي از سنت ايران دست يابيم.سوال اصلي كه ميخواهيم در اين تحقيق به پاسخگويي آن بپردازيم آن است كه در معماري مسجد مدرسه هاي سنتي ايران از چه صورتهايي استفاده شده است و هركدام از اين صورتها نمايانگر كدام معنا هستند؟ و براي تاليف مقاله از روش تحليلي و شناخت استنادي استفاده شده است.