بررسي تاثير گردشگري بر هوش معنوي و ارتقاي معنويت

جستجو و كسب معنا در زندگي و رسيدن به كمال انگيزه اوليه آفرينش بشر بوده است. هنگامي كه احساس خلا انسان را در بر مي گيرد بحران اصلي نبود معنويت است. انسان امروز در پي معنا بخشي به زندگي و جستجوي چيزي افزون بر ماديات است چرا كه با در دست داشتن تكنولوژي پيشرفته و مدرن، باز نارضايتي از زندگي و احساس روزمرگي او را در پي كشف علت و راه برون رفت از بحران بر مي انگيزاند. درك و آگاهي از معناي زندگي و كسب رضايت، مستلزم استفاده از هوش معنوي است و تنها از طريق هوش منطقي و عاطفي حاصل نخواهد شد. در اين مقاله با مطالعه ابعاد مختلف هوش معنوي، مدلي كه به بهترين وجه معرف هوش معنوي است ارائه شد. بدين منظور ابعاد مختلف ارائه شده توسط پژوهشگران بررسي و به وسيله پنل خبرگان دسته بندي و هم مفهوم سازي گرديد و مدل هوش معنوي ارائه شد. سپس براساس ادبيات تأثير گردشگري نيز بر فرد بررسي گرديد. نتايج حاصل از تحليل محتوا حاكي از اين است كه گردشگري و سفر نيز به عنوان عاملي موثر در تقويت مولفه هاي هوش معنوي و در نتيجه ارتقاي هوش معنوي فرد، انسان را براي درك معنويت در زندگي مدد خواهد نمود.