گردشگري، معنويت و صلح و دوستي

گردشگري كليه ي فعاليت هاي ديدار كننده (توريست) را آغاز تا پايان مسافرت در بر مي گيرد. اين سفري كه به منظور تجارت، كسب آرامش و لذت يا يادگيري صورت مي گيرد. مي تواند برخاسته از باور و فرهنگ گردشگر و مبتني بر ارزش ها باشد. در اين صورت گردشگري مي تواند با افزايش معرفت گردشگر از ديدار طبيعت و ميراث گذشتگان جهان بيني او را تغيير دهد؛ تغييري توأم با پايبندي بر ارزش ها و بندگي خداي طبيعت آفرين و اين يعني گردشگري همراه با معنويت. گردشگري در اين صورت مي تواند از راه شناخت ميراث گذشتگان و شناخت ملت ها و فرهنگ ها، در دل گردشگران نوع دوستي عميقي ايجاد كند. با شناخته شدن كافي ملت ها و فرهنگ ها، زمينه ي بيزاري از خشونت و صلح طلبي براي انسان ها به خوبي فراهم مي شود. اين مقاله با روش تحليلي توصيفي سعي دارد براي اين پرسش جواب / جواب هاي مثبت تبيين كند كه : «آيا گردشگري ظرفيت معنوي بودن/ شدن و رابطه داشتن با صلح و دوستي را دارد؟» فرضيه اين مقاله اين است كه كليه فعاليت هاي گردشگر، ظرفيت معنويت پذيري را دارد و گردشگري براي صلح و دوستي بين ملت ها و فرهنگ ها، ابزار قوي و بستر بسيار مناسبي محسوب مي شود.