مولفه هاي معنويت در گردشگري خلاق، راهبردهاي مديريتي نوين

معنويت پديده اي انساني و جهان شمول است كه در انحصار هيچ دين يا گروه ديني نيست و تجارب معنوي كه در راس هرم نيازهاي مازلو قرار دارند از نوع تجارب خاص انساني است كه به زندگاني معنا مي بخشد، تعالي بخش است و يا سبب اتصال و ارتباط آدمي است. از اين رو گردشگري معنوي، سفري است كه در طي آن مسافر به درك تجارب معنوي نايل مي شود؛ اين تجارب مي تواند در راه پيمايي طولاني به سمت مقاصد مذهبي با گروهي از همفسران هم انديش به وقوع پيوندد يا در تماشاي چشم اندازي بكر از طبيعت كه با خوانش خلاقانه و منظرين از آن، نقاش صحنه را ادراك كردن و به معناهاي عميقي رسيدن، باشد. گردشگري خلاق نيز داراي سطوح، مراتب و انواعي است كه در مقاله به آن پرداخته شده است. بسياري از اوقات گردشگري خلاق به شكلي از تجلي و كشف دروني و يا ابزاري براي تقويت و تشخيص و يا جستجو براي گسترش قابليت ها و تجارب و حس توانايي در بازتاب زندگي به شيوه اي هدفمند نمود مي يابد. اين نوع از گردشگري خاص افراد خود شكوفاست؛ انسان هاي فرهيخته اي كه به دنبال معنابخشي به زندگي خود هستند و بنابراين نگرش گردشگري خلاق نزديك ترين رويكرد به گردشگري توام با معنويت است. گردشگري خلاق را چه پارادايم نوين در گردشگري ساحل و گردشگري فرهنگي بدانيم و چه تكامل يافته گردشگري فرهنگي كه به ميراث ناملموس توجه مي كند، در هر حال گردشگري خلاق متضمن چيزي بيش از جستجوي ساده براي بازارهاي دست نخورده در زمينه گسترده تر گردشگري فرهنگي است. اين پديده بازتابي از انتقال بنيادين در خلق ارزش از توليد به سوي مصرف (گردشگر) است. در چنين جام شبكه اي، ارزش بطور جمعي از طريق روابط موجود و گردش رابطه و سرمايه اجتماعي در شبكه ها خلق مي شود. گردشگري خلاقانه شكلي از گردشگري شبكه اي است كه به توانايي توليدكنندگان و مصرف كنندگان در برقراري پيوند و اتصال با يكديگر و توليد ارزش از رهگذر مواجهه با يكديگر بستگي دارد.