كيفيت سود در شركت هاي خصوصي: بررسي نقش مالكيت دولتي و خصوصي (در شركت هاي پذيرفته شده در بورس اوراق بهادار ايران)

امروزه با وجود محدوديت هايي كه در مورد سود گزارش شده حسابداري وجود دارد سرمايه گذاران، كيفيت سود را همچنان شاخص بهتري براي نحوه تخصيص منابع خود مي دانند. سود حسابداري زماني از كيفيت لازم برخوردار است كه از استمرار و قابليت پيش بيني برخوردار باشد. از آن جا كه نقش سرمايه گذاران در نظارت بر عملكرد كلي شركت و تحصيل سود كيفي تر همواره مهم بوده است، اين پژوهش به بررسي تأثير نقش نوع مالكيت از حيث عمومي (دولتي) يا خصوصي بودنشان بر كيفيت سود مي پردازد. تحقيق حاضر به بررسي كيفيت سود در شركت هاي خصوصي: بررسي نقش مالكيت دولتي و خصوصي پرداخته است. جامعه آماري مورد استفاده در تحقيق حاضر شركت هاي پذيرفته شده در بورس اوراق بهادار تهران در فاصله زماني سال هاي 1389 تا 1393 مي باشد. حجم نمونه مورد بررسي 151 شركت مي باشد. متغير وابسته تحقيق حاضر، شاخص هاي كيفيت سود مي باشد. داده هاي مورد نظر جمع آوري در فايل EXCEL طبقه بندي گرديد. همچنين آزمون فرضيه ها از مدل هاي رگرسيون چند متغيره مبتني بر تكنيك داده هاي تلفيقي با استفاده از نرم افزار اقتصادسنجي Eviews انجام شده است. يافته هاي تحقيق حاكي از آن است كه بين مالكيت دولتي و نسبت وجه نقد عملياتي به سود عملياتي، حجم اقلام تعهدي، پايداري سود و كيفيت حساب هاي دريافتي رابطه مثبت و معنادار وجود دارد و بين مالكيت دولتي و نسبت سود ناخالص به فروش رابطه معناداري وجود ندارد. همچنين بين مالكيت دولتي و نرخ رشد مستمر سود رابطه منفي و معناداري وجود دارد. بين مالكيت خصوصي و نسبت وجه نقد عملياتي به سود عملياتي، پايداري سود رابطه معناداري وجود ندارد، همچنين يافته ها نشان داد بين مالكيت خصوصي و حجم اقلام تعهدي، نسبت سود ناخالص به فروش، كيفيت حساب هاي دريافتي و نرخ رشد مستمر سود رابطه مثبت و معناداري وجود دارد.