بررسي تاثير ابعاد اصلي شغل بر ميزان تعهد سازماني كاركنان (مطالعه موردي: دانشگاه آزاد اسلامي استان آذريجان شرقي)

امروزه در سازمان‌ها به منابع انساني به عنوان مهم ترين منابع سازمان نگريسته مي‌شود و مديران به خوبي دريافته‌اند كه مهم ترين عامل كسب مزيت رقابتي، منابع انساني سازمان مي‌باشند، از اين رو امروزه توجه به مقوله تعهد و وفاداري منابع انساني به سازمان و انجام هر چه بهتر نقش‌هاي اختصاص يافته به آنها و حتي وظايف فرانقشي توسط منابع انساني يكي از دغدغه هاي جدي مديران سازمان ها مي باشد. تعهد سازماني يك نگرش است. يك حالت رواني است كه نشان دهندة نوعي تمايل، نياز و الزام جهت ادامه اشتغال در يك سازمان مي باشد. بقاء در محيط نامطمئن و پر رقابت كنوني، سازمان ها را به داشتن نيروهايي متخصص و ماهر ملزم ساخته است؛ نيروهايي كه فراتر از وظايف تكليفي خود عمل نمايند، زيرا موفقيت سازمان ها به وجود اين نيروها بستگي زيادي دارد. يكي از دلايل عمده بررسي تعهد سازماني اين است كه سازمان هاي داراي اعضاي با سطوح بالاي تعهد سازماني معمولاً از عملكرد بالاتر، غيبت و تاخير و جا به جايي كمتري برخوردار هستند. مطالعه تاثير ويژگي هاي شغلي (تنوع وظايف ، هويت شغلي ، اهميت شغلي ، استقلال ، بازخور) بر تعهد سازماني كه به واسطه تعهد باعث كاهش اين مشكلات ناشي از غيبت و كم كاري مي شود كاري بسيار موثر در اين زمينه است. جامعه آماري كاركنان دانشگاه مي باشد كه 1559 نفر مرد و 616 نفر زن مي باشد كه جمعا 2175 نفر مي باشد. روش نمونه گيري روش طبقه اي مي باشد. براي بررسي رابطه ابعاد شغلي با ميزان تعهد سازماني كاركنان با استفاده از نرم افزار SPSS از روش هاي آماري نظير آزمون همبستگي پيرسون، تحليل رگرسيون، آزمون رتبه بندي فريدمن استفاده گرديد. نتايج حاكي از وجود رابطه مستقيم بين ابعاد شغلي و تعهد سازماني مي باشد. نتايج نشان مي دهد كه اهميت وظيفه بيشترين تاثير و تنوع وظايف كاركنان كمترين تاثير را بر ميزان تعهد سازماني كاركنان دارد