تاثير مهاجرت بر توليد ناخالص داخلي ايران

امروزه نيروي انساني،يكي از پيش زمينه هاي توسعه همه جانبه است و نيروي انساني متخصص و تحصيلكرده به موتور متحركه جامعه قلمداد مي شود.بنابراين از دست دادن اين نيروها به مفهوم از دست دادن سرمايه هاي اصلي يك كشور است؛يا بعبارتي ديگر،سرمايه انساني از مهمترين ابزارهاي توسعه است و توسعه معطوف به حفظ سرمايه انساني است.در قرن 21 تجارت مختص كالاهاي اقتصادي نيست و نيروهاي متخصص را بعنوان يك كالاي استراتژيك و قابل معامله در بر ميگيرد. سرمايه انساني عاملي مؤثر در رشد و توسعه اقتصادي، پر كردن شكاف عميق تكنولوژي، كاهش نقش مزيت نسبي ناشي از وفور منابع طبيعي و افزايش مزيت اكتسابي كشورهاي در حال توسعه محسوب مي شود. به همين منظور، در كشورهاي توسعه يافته سهم قابل توجهي از منابع صرف آموزش نيروي انساني مي شود. ولي در كشور ايران زماني كه سرمايه انساني در سطح قابل بهره برداري قرار مي گيرد، بنا به دلايلي به شكل مهاجرت از كشور خارج شده و به سمت كشورهاي توسعه يافته سرازير مي شود و از اين رو اين جريان صدمات و هزينه هاي اقتصادي و اجتماعي جبران ناپذيري را متوجه اقتصاد كشورمان مي سازد. در اين مطالعه با استفاده از اطلاعات سري زماني دوره 1359-1391 اثر مهاجرت بر توليد ناخالص داخلي مورد بررسي و تجزيه و تحليل قرار گرفته است براي اين منظور از روش تصحيح خطاي برداري(VECM) براي تخمين مدل استفاده شده است. نتايج حاصل از اين آزمون بيان مي نمايد يك رابطه تعادلي بلند مدت منفي بين رشد اقتصادي و توليد ناخالص داخلي در ايران وجود دارد. به عبارتي با افزايش يك درصد در مهاجرت حدود 0.032 درصد توليد ناخالص داخلي كاهش مي يابد.

Today, human resources, one of the areas of the development and well-educated and skilled manpower engine is considered Mthrkh community. So the loss of these forces in the sense of loss of capital of a country, or in other words, human capital is the most important development tools Is focused on the preservation and development of human capital. In the 21st century business, not economic goods and skilled labor as a strategic commodity and is traded on. . Human capital factor contributing to the growth and economic development, filling the gap of technology, reducing the role of comparative advantage of abundant natural resources and increase the advantage of developing countries is acquired. . Therefore, in developed countries a significant share of resources to be spent on manpower training. But in Iran, when human capital is placed in operation level, , For some reason left the country in the form of migration flows into developed countries And hence the flow irreparable economic and social damage and costs our economy makes noticed. . In this study, the effect of immigration on GDP time series data 1359-1391 period, were studied and analyzed For this purpose, the vector error correction model (VECM) is used to estimate the model. The results of this test are expressed A long-term equilibrium relationship between economic growth and the negative GDP in Iran. In other words, with an increase of one percent to about 0.032 percent of GDP in immigration reduced