توانمندسازي منابع انساني با توجه به نقش آن در اقتصاد مقاومتي (مطالعه موردي: كاركنان معاونت توسعه سازمان و منابع دانشگاه علوم پزشكي مشهد)

زمينه و هدف: توانمندسازي منابع انساني عامل مهمي براي اثربخشي سازمان است. با توجه به لزوم اقتصاد مقاومتي در سازمان، تمركز بر اقتصاد مقاومتي به معني تمركز بر موفقيت آينده سازمان است. هدف اصلي اين پژوهش بررسي توانمندسازي منابع انساني با توجه به نقش آن در اقتصاد مقاومتي در بين كاركنان معاونت توسعه سازمان و منابع دانشگاه علوم پزشكي مشهد است. روش بررسي: پژوهش حاضر از نظر هدف كاربردي، از نوع توصيفي- پيمايشي بود. جامعه آماري، كل كاركنان معاونت توسعه دانشگاه علوم پزشكي مشهد(350 نفر) بود. نمونه ي 183 نفره، بر اساس فرمول كوكران و به روش تصادفي انتخاب شد. ابزار گردآوري داده ها، پرسشنامه استاندارد توانمندسازي و اقتصاد مقاومتي بود. روايي پرسشنامه ها از طريق اخذ نظر استادان و صاحب-نظران تأييد و پايايي پرسشنامه ها به روش آلفاي كرونباخ محاسبه شد. براي تحليل داده ها آمار توصيفي و استنباطي به كمك نرم افزار SPSS استفاده شد. يافته ها: بين توانمندسازي و اقتصاد مقاومتي رابطه وجود دارد. همچنين بين ابعاد توانمندسازي(مؤثر بودن، احساس شايستگي، معني داري، و حق انتخاب) و اقتصاد مقاومتي رابطه وجود دارد. نتيجه گيري: با توجه به نتايج بدست آمده به نظر مي رسد اگر مديران نسبت به تقويت توانمندسازي اقدام نمايند، مي توانند ضمن تقويت سازمان هاي خود، بستر مناسبي را در جهت ايجاد همنوايي مشترك ايجاد كنند كه خود اين عامل مي تواند بر افزايش بهره-وري و كارايي كاركنان تأثير مثبت داشته باشد